APV en oxaalzuur
Geplaatst: wo 21 dec 2005, 10:35
APV en oxaalzuur
APV = Acute Paralyse virus = een virusinfectie bij honingbijen, waarbij verlamming optreedt. Het snel werkende APV komt in veel bijenvolken voor, zonder enige schade te veroorzaken. Grote uitzondering hierop vormt het gelijktijdig optreden met een varroabesmetting. In dit geval leidt deze combinatie tot de ondergang van het bijenvolk.
Infectie langs de voeding wordt normaal verhinderd door de goede werking en bescherming van het darmepitheel. Door de bloedzuigende activiteit van de varroamijt kan men zich echter voorstellen hoe deze natuurlijke darmbarrière wordt omzeild en de bloedcellen, het vetlichaam en vooral de speekselklieren worden aangetast. Door speekselklierafscheiding in de voedseloverdracht komt het APV-virus ook in het maagdarmkanaal van de bijen. Door de goede werking en bescherming van het darmepitheel kan dat echter verder geen kwaad.
Maar wat als de goede werking en bescherming van het darmepitheel is ontregeld door een aantasting van de agressieve werking van het oxaalzuur? Wel eens over nagedacht ????
Oxaalzuur opgelost in water is een matig sterk zuur, maar reageert heftig met sterke basen. Contact met huid en ogen dient vermeden te worden en het wordt zelfs door de huid opgenomen!
Nou niet zeggen, dat oxaalzuur van nature ook voorkomt in o.a. spinazie en rabarber en dat het dus een natuurlijk middel is, dat absoluut geen kwaad kan. Net als mierenzuur is ook oxaalzuur een technisch vervaardigd product, dat wil zeggen dat het langs chemische (scheikundige ) weg tot stand is gekomen.
Als het darmepitheel zou worden aangetast door het oxaalzuur in de sproei- en druppelmethode is het hek van de dam. Infectie vindt dan niet meer alleen plaats via een 'wondje' door de bloedzuigende activiteit van de parasiet, maar ook door een frequente voedseloverdracht op de nog niet door varroa geïnfecteerde bijen. Je krijgt dan een zeer acuut proces met het oxaalzuur als 'trigger'.
!Piet (... van kritisch bijenbeheer)
APV = Acute Paralyse virus = een virusinfectie bij honingbijen, waarbij verlamming optreedt. Het snel werkende APV komt in veel bijenvolken voor, zonder enige schade te veroorzaken. Grote uitzondering hierop vormt het gelijktijdig optreden met een varroabesmetting. In dit geval leidt deze combinatie tot de ondergang van het bijenvolk.
Infectie langs de voeding wordt normaal verhinderd door de goede werking en bescherming van het darmepitheel. Door de bloedzuigende activiteit van de varroamijt kan men zich echter voorstellen hoe deze natuurlijke darmbarrière wordt omzeild en de bloedcellen, het vetlichaam en vooral de speekselklieren worden aangetast. Door speekselklierafscheiding in de voedseloverdracht komt het APV-virus ook in het maagdarmkanaal van de bijen. Door de goede werking en bescherming van het darmepitheel kan dat echter verder geen kwaad.
Maar wat als de goede werking en bescherming van het darmepitheel is ontregeld door een aantasting van de agressieve werking van het oxaalzuur? Wel eens over nagedacht ????
Oxaalzuur opgelost in water is een matig sterk zuur, maar reageert heftig met sterke basen. Contact met huid en ogen dient vermeden te worden en het wordt zelfs door de huid opgenomen!
Nou niet zeggen, dat oxaalzuur van nature ook voorkomt in o.a. spinazie en rabarber en dat het dus een natuurlijk middel is, dat absoluut geen kwaad kan. Net als mierenzuur is ook oxaalzuur een technisch vervaardigd product, dat wil zeggen dat het langs chemische (scheikundige ) weg tot stand is gekomen.
Als het darmepitheel zou worden aangetast door het oxaalzuur in de sproei- en druppelmethode is het hek van de dam. Infectie vindt dan niet meer alleen plaats via een 'wondje' door de bloedzuigende activiteit van de parasiet, maar ook door een frequente voedseloverdracht op de nog niet door varroa geïnfecteerde bijen. Je krijgt dan een zeer acuut proces met het oxaalzuur als 'trigger'.
!Piet (... van kritisch bijenbeheer)