Bijenhouden.nl

In deze stille tijd een art.over honing in drie delen, vanavond het eerste deel. (jan. 1930)
Dr. de Boer was in Enschedé de onderzoeker van het indertijd ingestelde "Honing controle station".
Hans.


Dit is een onderwerp dat bijna elken iemker interesseert. Men komt niet op eene vergadering waar bijenhouders aanwezig zijn, of men hoort zinspelingen op samenstelling van honingsoorten; meestal betreft het hier óf gooedkoopere aanbiedingen of verkoop van buitenlandschen honing, waarvan de Nederlandsche iemker soms terecht, soms ten onrechte, meent, „dat er wel wat aan de samenstelling zal mankeeren".

De Keuringsdiensten van waren in ons land onderzoeken geregeld honing; zoowel buitenlandsche als Nederlandsche honing wordt door deze diensten bij verkoopers of bij bakkers e.d., die deze waar verwerken, bemonsterd. Is een onderzochte honingsoort vervalscht of uit anderen hoofde ondeugdelijk van samenstelling, dan wordt de verkooper of gewaarschuwd of geverbaliseerd (dit hangt af van allerlei omstandigheden en persoonlijke opvattingen).
De vervalschte of ondeugdelijke honing wordt of in beslag genomen, of verwerkt tot veevoer (in dit geval bijenvoer) òf teruggezonden naar den importeur of producent. Dit laatste kan bijv. geschieden, als de honing te hoog verhit is geweest en geene diastatische fermenten meer bevat; hij mag dan wel als „verhitte honing" worden verkocht.

Honing, welke vervalscht is met kunsthoning zal men beter doen niet te verwerken tot veevoer (bijenvoer) omdat kunsthoning zeer nadeelig voor de bijen kan zijn en heftige roer kan veroorzaken; soms sterven de bijen in massa, als ze met kunsthoning gevoerd worden. Dergelijke honing wordt liefst in beslag genomen en vernietigd; met suiker vervalschte honing kan zonder bezwaar als bijenvoer worden gebruikt; met glucose (aardappelstroop) vervalschte honing kan veelal eveneens aan de bijen worden gevoerd; als wintervoer is dit echter toch wel eenigszins riskant; in den zomer zouden achterlijke volkjes echter zonder bezwaar hiermede kunnen worden gevoerd.

Een en ander is van belang te weten, daar nu en dan Keuringsdiensten van Waren niet onbelangrijke partijen afgekeurde, vervalschte honing tot bijenvoer bestemmen en den eigenaar noodzaken deze als zoodanig te verkoopen.

Voor ons liggen de jaarverslagen over 1928 van alle 21 Keuringsdiensten van Waren in Nederland. We zullen hieronder naar alphabetische volgorde woordelijk overnemen, wat in deze jaarverslagen vermeld wordt over het onderzoek van honing:

Keuringsgebied Alkmaar:
Bij 17 monsters honing werden slechts geringe afwijkingen geconstateerd; 1 monster had een wat te laag extract-gehalte (dus een iets te hoog watergehalte) en in 1 monster waren geen diastatische fermenten aanwezig, zoodat de naam „verhitte honing" had moeten luiden.
Een monster kunsthoning verkeerde in gisting.

Keuringsgebied Amsterdam:
Onderzocht 60 monsters; 4 monsters waren verhitte honing, zonder dat dit uit de aanduiding bleek. Aan 2 partijen was suiker toegevoegd, terwijl 1 monster een kunstproduct was.

Keuringsgebied Arnhem:
Nog verschillende malen kwam het voor, dat verhitte honing niet als zoodanig was aangeduid. Bij enkele monsters buitenlandsche honing, afkomstig uit éénzelfde bron, wezen de analyseresultaten op een lichte vervalsching met kunsthoning, die dan, buiten medeweten van den importeur, in het buitenland moet hebben plaats gehad. Van de betrokken zending voldeden sommige monsters wel, andere niet aan de te stellen eischen. Overigens zijn dit jaar geen vervalschingen geconstateerd.

Keuringsgebied Breda:
Bij het onderzoeken van 19 mons

Deel twee van bemonstering en keuring van honing uit 1928.
Hier krijg je een goed beeld hoe onze imker overgrootvaders met verwerking van hun honing omgingen.
Hans.

Keuringsgebied Friesland :
In totaal zijn 11 monsters honing en vijf monsters kunsthoning onderzocht. Van de eerstgenoemde waren er enkele in gisting en bleken enkele andere kunstmatige invertsuiker te bevatten. Twee der monsters kunsthoning bevatten te veel water.

Keuringsgebied Goes:
Van de 41 monsters honing die onderzocht werden, voldeden er 37 aan de gestelde eischen. Een monster, afkomstig van een oude partij, gaf een sterke reactie volgens Fiehe; ook bleken diastatische fermenten afwezig te zijn. De verkoop van deze waar werd toegestaan, mits voorzien van de aanduiding „Kunsthoning". Een tweede partij had een dergelijke samenstelling. Daar de verkooper bezwaar had om kunsthoning te verkoopen, werd hem toegestaan deze partij aan den grossier terug te zenden. Het vierde monster bevatte veel stuifmeel, wasdeeltjes en bijenfragmenten. De verkoop van het partijtje, waarvan dit monster afkomstig was, werd als consumptieartikel verboden. Daar de verkooper bijenhouder was, werd hem toegestaan deze honing als bijenvoer te gebruiken.

Keuringsgebied den Haag:
Van de monsters honing bleek er één geconserveerd met benzoëzuur. Eén monster honing, welke ongeveer 12% zand bevatte, is uit de consumptie verwijderd.

Keuringsgebied Groningen:
Van de 22 monsters onderzochte honing verkeerde 1 in gisting: 2 monsters bleken vervalscht te zijn met resp. 54 en 62% zetmeelstroop (glucose-stroop.) De betreffende partijen werden in beslag genomen en tegen den bereider werd proces-verbaal opgemaakt.
Bij dezen werd ook honing in de raat aangetroffen, die vervalscht bleek te zijn met 70 à 80% glucosestroop. Hij had de bijen zelve de vervalsching laten uitvoeren, door dezen een mengsel van glucosestroop en eenige honing voor te zetten, dat dan door de dieren in de korven werd gebracht.
Op een andere staat in het verslag van den Keuringsdienst van Waren te Groningen lezen we, dat G. S. te Noord-Laren, gemeente Laren, is veroordeeld tot een boete van ƒ 100.— of 50 dagen hechtenis, wegens het verkoopen van honing, vervalscht met zetmeelstroop (d. i. glucosestroop).

Keuringsgebied Haarlem:
Op de 31 monsters onderzochte honing waren geene ernstige aanmerkingen te maken.

Keuringsgebied ’s Hertogenbosch :
In 2 van de 21 onderzochte monsters honing was de reactie van Fiehe positief; 1 dezer monsters was van Engelsch fabrikaat. Een ander monster was geconserveerd met benzoëzuur.

Keuringsgebied Leiden:
De onderzochte monsters honing voldeden aan de gestelde eischen met uitzondering van één, dat met benzoëzuur bleek te zijn geconserveerd.

(Wordt vervolgd).

Dit is het derde deel van het onderzoek van honing in 1928.
Verder is er op de volgende linken een lezing over honing die is uitgesproken
http://www.bijen.info/forum/viewtopic.php?t=6508

http://www.bijen.info/forum/viewtopic.php?t=6519

Hans
Keuringsgebied Maastricht:
Bij de 27 monsters honing werden 3 monsters aangetroffen, welke niet van het voorgeschreven opschrift waren voorzien en waarvan 2 monsters kunsthoning bleken te zijn. Verder bleek een monster „bak- en smeerhoning" eveneens uit kunsthoning te bestaan. Totaal werden vier schriftelijke waarschuwingen verzonden..

Keuringsgebied Nijmegen:
Onderzocht werden 19 monsters honing. Een partij geïmporteerde honing bleek kunsthoning te bevatten; de voorraden, die werden aangetroffen, werden uit den handel genomen. Een monster honing, bij een koekbakker genomen, bleek geheel uit kunsthoning te bestaan. In verband hiermede werden meerdere monsters genomen van honing, die geleverd wordt aan bakkers voor de koek- en banketbakkerij. Hierover zal het volgende jaar worden bericht. Op de overige monsters was geen aanmerking te maken.

Keuringsgebied Utrecht:
Van 48 monsters honing bleken 5 vervalscht te zijn met invertsuiker. Een monster bezat een abnormaal hoog aschgehalte, een andere een te hoog saccharose-gehalte. Een partij honing verkeerde in ondeugdelijke toestand tengevolge van gisting.

Keuringsgebied Rotterdam:
Op de onderzochte honing behoefde geen aanmerking te worden gemaakt.

Keuringsgebied Zutfen:
Van de 42 onderzochte monsters honing, voldeed 1 monster, dat in gistende toestand verkeerde, niet aan de gestelde eischen. De etiketteering was niet steeds in orde, vooral de partijen, op de markten aangevoerd, waren dikwijls niet op de juiste wijze aangeduid.

Keuringsgebied Zwolle:
Onderzocht werden 48 monsters honing. Een groote partij Havannahoning bevatte eenige vaten verhitte honing, zonder dat zulks gedeclareerd was door de afzenders.

Beschouwingen:
Overzichten als bovenstaande zijn steeds leerzaam voor de iemkers en voor de handelaars in honing.
Laten we maar direct naar voren komen met de nog te veel, ook hier te lande, gemaakte fout van het verhitten van honing, om kristallisatie te voorkomen. Een niet geheel afdoend middel om het uitkristalliseeren van den honing te voorkomen, is het verhitten van dezen. Veelal geraakt men hierbij van den wal in de sloot. Door het langdurig en hoog verhitten (meerdere uren boven 65º C.) gaan de diastatische fermenten, de zeer waardevolle bestanddeelen, waaraan o.m. toe te schrijven is, dat een boterham met honing zoo licht verteerbaar is, verloren. Deze aldus verhitte honing, die geene diastatische fermenten meer bevat, mag alleen onder den naam van „verhitte honing" worden verkocht.
Wie koopt echter nog dergelijken honing? Door deze aanduiding verliest de waar zijne grootste aantrekkelijkheid.
Een ander gebrek, dat ook hier te lande nog bestaat, is het slordig, om niet te zeggen onzindelijk winnen van den honing, zoodat deze veel stuifmeel, wasdeeltjes en fragmenten van bijen bevat.
En wat te zeggen van honing, die 12% zand bevat! (Zie verslag den Haag).

Vraag:
Hoe kunnen we het vlugste zorgen, dat Nederlandsche honing geheel in discrediet komt bij de afnemers?

Antwoord:
Door er 12% zand in te verwerken!
Je zou zoo zeggen: hoe krijg je het voor elkaar; het antwoord hierop is: door de uitgebroken raten op den grond neer te gooien, nog eens in het stof om te wentelen, een flinke, vuile, stoffige pers te gebruiken en dan aan het werk te tijgen!
En nu komen we bij [i]de geconstat