Akkerboterbloem

[pieter1]

Ik kreeg vanochtend onderstaand nieuwsbericht van het ministerie van LNV: Dit leek mij ook wel interresant voor imkers.

Beschrijving:Akkerboterbloem is een eenjarige plant van 20 tot
60 cm hoog. De blaadjes zijn diep ingesneden en 3- tot 5-delig. De vele bloemen zijn lichtgeel en onopvallend. Na de bloei verschijnen de gestekelde
vruchtjes, die eigenlijk meer opvallen dan de bloemen.

GroeiplaatsAkkerboterbloem groeit op droge, meestal kalkhoudende grond, vooral op zandige klei, krijt en löss. De soort is beperkt tot wintergraanakkers.
De vruchtjes zijn eerder rijp dan het graan. Ze verspreiden zich doordat ze met hun stekels aan dieren en mensen blijven hangen. Vroeger gebeurde dit vooral door rondtrekkendeschaapskudden die de stoppelakkers begraasden.
De zaden blijven in de grond lange tijd hun kiemkracht behouden. Soorten waarmee
Akkerboterbloem samen voorkomt zijn ondermeer zeldzaamheden als Naaldenkervel en
stoppelleeuwenbekjes. Van de meer algemene soorten zijn Grote klaproos, Akkerviooltje en
Zwaluwtong te noemen.

Verspreiding in Nederland
Vroeger kwam Akkerboterbloem in een groot deel
van Nederland voor, met name in Zuid-Limburg,
het rivierengebied, het Fries-Groningse
zeekleigebied, Zeeland en de duinstreek. In de loop
van de vorige eeuw is de soort zeer sterk
achteruitgegaan, ze komt nu vrijwel alleen nog
voor in Zuid-Limburg en De Liemers. Vóór 1950 is
de Akkerboterbloem in 246 uurhokken (5x5 km)
gevonden, na 1975 nog maar in 13 uurhokken.
Binnen de uurhokken waar de soort nog voorkomt
is ze nu veel zeldzamer dan vroeger.

Bedreigingen
De achteruitgang van Akkerboterbloem is aan
verschillende oorzaken te wijten. Door de zware
bemesting kan de soort niet opboksen tegen meer
concurrentiekrachtige onkruiden. Daarnaast is hij
door de chemische onkruidbestrijding sterk
afgenomen. De verbeterde schoning van zaaizaad
leidt er toe dat de vruchten niet meer worden
uitgezaaid. In tegenstelling tot een aantal andere
akkerplanten (bv. klaprozen, Vogelmuur), houdt
Akkerboterbloem geen stand buiten graanakkers.
Daarom is de soort zo dramatisch achteruitgegaan.
Beschermingsmaatregelen
Akkerboterbloem is gebonden aan akkerbouw,
maar in de huidige intensieve landbouwpraktijk
redt de soort het niet. Het instellen van
akkerreservaten lijkt noodzakelijk. Om
Akkerboterbloem een plaats te bieden is als eerste
verschraling van de akkers nodig. Dit kan door de
eerste jaren een dicht gewas te telen, dat veel
voedsel aan de grond onttrekt en dit uiteraard niet
te bemesten. Daarna is de teelt van een
wintergraan nodig. Dit moet niet te dik worden
gezaaid. Omdat het zaad van Akkerboterbloem
lang kiemkrachtig blijft, is regelmatige
vruchtwisseling mogelijk zonder dat dit de soort
bedreigt. Het drieslagstelsel is daarvoor zeer
geschikt. Door regelmatig transport van mensen en
machines van de ene naar de andere akker, kan de
verspreiding van Akkerboterbloem worden
bevorderd. Akkers in het vroegere
verspreidingsgebied van de soort bieden de beste
kansen, omdat daar kans is op een nog
levenskrachtige zaadvoorraad. Om te voorkomen
dat het zaad van Akkerboterbloem uit het zaaizaad
verdwijnt, moet dit niet worden geschoond.
Waarom zijn soortbeschermingsplannen nodig?
Sommige planten en dieren kunnen in ons land
alleen overleven als we onze uiterste best daarvoor
doen, door zoveel mogelijk maatregelen te treffen
om de soort te behouden.
Daarvoor zijn soortbeschermingsplannen
opgesteld. Hierin staat wat er nodig is om de soort
in Nederland te laten voortbestaan.
Omdat veel van de soorten niet zo bekend zijn, is
voor elke soort een “factsheet” gemaakt, met
daarop een samenvatting van de belangrijkste
informatie. Naast een beschrijving van de soort,
met een foto, is op een kaartje aangegeven waar
de soort nog voorkomt. Ook is aangegeven wat de
grootste bedreigingen zijn en, misschien nog wel
belangrijker, wat de mo