Kwaliteit Bijenblad NBV
Geplaatst: zo 16 nov 2008, 16:30
Elders op dit forum werd recent kritiek geleverd op de inhoud en kwaliteit van het Bijenblad van de NBV. Dat is voor mij voldoende reden om er ook iets over te zeggen.
Sedert het ontstaan van de NBV is het blad in kwaliteit flink vooruitgegaan naar mijn mening. Interessantere artikelen en minder geneuzel van vergaderingsverslagen en jubilea van ANI en ABTB. Helaas staat er nog wel eens iets plaatselijks in dat niet voor iedereen even interessant is, zoals in het laatste nummer de 2 pagina's over jubilerende imkers uit het Brabantse dorp Zeeland. Daar heb ik zelf geen interesse voor, maar voor betrokkenen is het natuurlijk wel leuk.
De regelmatige bijdragen van onder anderen Pieter van Breugel, Hennie Oude Essink, Peter Elshout en Romée van der Zee vind ik zeer lezenswaardig. De bijdragen van Ko Zoet zijn voor mij al jaren meer van hetzelfde en die sla ik meestal dus maar over. Je kunt immers niet op alle fronten je zin krijgen. Gemiddeld is het blad in mijn beleving toch een stuk beter geworden. Ik hoop dat de binnenkort aantredende nieuwe hoofdredacteur de stijgende lijn weet vast te houden.
Op het eerste artikel van het novembernummer over oxaalzuur had Jaap van Popering kritiek. Dat mag want het is niet verkeerd om je mening af en toe te geven. Hij geeft aan zeer gezagsgetrouw te zijn en de wet niet te willen overtreden. Ja, dat is meestal zeer gewenst gedrag, want anders zou het een bende worden. Maar voor mijn gevoel is het wat dit onderwerp betreft oogkleppen opzetten en niet willen weten wat zich buiten het gezichtsveld afspeelt. Met wetten en en regels ben ik bekend, maar ik slik niet alles voor zoete koek.
Ozaalzuur is een veel beter middel dan alle eerdere chemische troep die voor een deel wél was toegestaan. Dan krijg ik toch wat last van principes. De wetgever is erg traag en in Europees verband is er geen touw aan vast te knopen, want de toegestane varroabestrijdingsmiddelen zijn niet overal het zelfde. Dan zeg ik het eigenlijk nog wat eufemistisch: het is een grote warboer en daarin vind ik voldoende legitimatie om zelf te bepalen wat goed is voor mijn bijen.
Toen omstreeks het jaar 2002 duidelijk werd dat oxaalzuur een zeer goede vervanger was voor chemische behandeling ben ik daar gelijk mee begonnen. In 2003 heb ik op mijn website beschreven hoe ik de oxaalzuurbehandeling toepas en ik heb tevens de gebruiksaanwijzing van het Varrox verdampingsapparaat voor geïnteresseerde lezers ter beschikking gesteld. Je kunt je kop in het zand steken en niet wijzer willen worden, maar dat is niet mijn stijl. Ik ben er dus al jarenlang zeer open over en dan met name vanwege de veiligheid van de imker. Als je weet dat dit middel door zeer velen gebruikt wordt maakt het dan niet uit of het toegestaan is of niet. Het is gewenst dat er dan voldoende kennis is om het veilig toe te passen.
Vandaar dat ik het artikel van Peter Elshout toejuich, want zo blijft onze kennis op peil. Je kunt Roomser dan de paus willen zijn, maar gelukkig heeft de redactie van het blad daar geen last van.
Sedert het ontstaan van de NBV is het blad in kwaliteit flink vooruitgegaan naar mijn mening. Interessantere artikelen en minder geneuzel van vergaderingsverslagen en jubilea van ANI en ABTB. Helaas staat er nog wel eens iets plaatselijks in dat niet voor iedereen even interessant is, zoals in het laatste nummer de 2 pagina's over jubilerende imkers uit het Brabantse dorp Zeeland. Daar heb ik zelf geen interesse voor, maar voor betrokkenen is het natuurlijk wel leuk.
De regelmatige bijdragen van onder anderen Pieter van Breugel, Hennie Oude Essink, Peter Elshout en Romée van der Zee vind ik zeer lezenswaardig. De bijdragen van Ko Zoet zijn voor mij al jaren meer van hetzelfde en die sla ik meestal dus maar over. Je kunt immers niet op alle fronten je zin krijgen. Gemiddeld is het blad in mijn beleving toch een stuk beter geworden. Ik hoop dat de binnenkort aantredende nieuwe hoofdredacteur de stijgende lijn weet vast te houden.
Op het eerste artikel van het novembernummer over oxaalzuur had Jaap van Popering kritiek. Dat mag want het is niet verkeerd om je mening af en toe te geven. Hij geeft aan zeer gezagsgetrouw te zijn en de wet niet te willen overtreden. Ja, dat is meestal zeer gewenst gedrag, want anders zou het een bende worden. Maar voor mijn gevoel is het wat dit onderwerp betreft oogkleppen opzetten en niet willen weten wat zich buiten het gezichtsveld afspeelt. Met wetten en en regels ben ik bekend, maar ik slik niet alles voor zoete koek.
Ozaalzuur is een veel beter middel dan alle eerdere chemische troep die voor een deel wél was toegestaan. Dan krijg ik toch wat last van principes. De wetgever is erg traag en in Europees verband is er geen touw aan vast te knopen, want de toegestane varroabestrijdingsmiddelen zijn niet overal het zelfde. Dan zeg ik het eigenlijk nog wat eufemistisch: het is een grote warboer en daarin vind ik voldoende legitimatie om zelf te bepalen wat goed is voor mijn bijen.
Toen omstreeks het jaar 2002 duidelijk werd dat oxaalzuur een zeer goede vervanger was voor chemische behandeling ben ik daar gelijk mee begonnen. In 2003 heb ik op mijn website beschreven hoe ik de oxaalzuurbehandeling toepas en ik heb tevens de gebruiksaanwijzing van het Varrox verdampingsapparaat voor geïnteresseerde lezers ter beschikking gesteld. Je kunt je kop in het zand steken en niet wijzer willen worden, maar dat is niet mijn stijl. Ik ben er dus al jarenlang zeer open over en dan met name vanwege de veiligheid van de imker. Als je weet dat dit middel door zeer velen gebruikt wordt maakt het dan niet uit of het toegestaan is of niet. Het is gewenst dat er dan voldoende kennis is om het veilig toe te passen.
Vandaar dat ik het artikel van Peter Elshout toejuich, want zo blijft onze kennis op peil. Je kunt Roomser dan de paus willen zijn, maar gelukkig heeft de redactie van het blad daar geen last van.