Je bedoelt te zeggen dat 1 druppeltje blauwe inkt in een emmer melk niet merkbaar is! piet
De tegenstelling melk-inkt is wel heel erg groot! Is het niet liever een dopje Bizon-melk in de frisse emmer van onze koe! en hoeveel van die Bizon-melk zou nodig zijn om onze kalfjes nadeel te berokkenen.
In principe zijn wij het eens; de omvang van de "ramp" evenwel is van persoonlijke kijk afhankelijk. Het zou aardig zijn om de invloeden van de allochtone bij op de autochtone bij te kunnen objectiveren aan de hand van onomstotelijke gegevens; maar dan nog zou ieder zijn eigen hypothese hebben en de gegevens naar de bevestiging daarvan interpreteren.
In Zuid Amerika maakte de Scutellata een einde aan het bestaan van de Zwarte bij; in Noord Amerika krijgen noch Ligustica noch Carnica enige vat op de genen van de Mellifera. Geen van al die rassen evenwel horen er thuis van origine. Bij ons is de Zwarte bij niet ontkomen aan de invloeden van Ligustica en Carnica; is zij echter wezenlijk beschadigd en zou zij niet goed meer functioneren als natuurbij in onze omgeving? Als wij imkers er niet meer zijn, is zij dan ook ten dode opgeschreven? Als dat te beargumenteren was, zouden wij ogenblikkelijk maatregelen moeten nemen om al die cultuurlijnen te weren voor het echt te laat is; wie minder somber is, komt onmiddellijk vertellen, dat de neergang van onze oorspronkelijke Mellifera niet zozeer te wijten is aan het binnenbrengen van Ligustica alswel aan het wegnemen van een behoorlijke nestgelegenheid en het veranderen van de natuurlijke dracht door onze landbouw-ingrepen. Wie kan het hele scala van invloeden overzien en wie kan- kijkend hoe het in N.Amerika en Z.Amerika ging- met argumenten voorspellen, hoe het hier bij ons zal gaan.
Een ding is zeker: als de melk van onze koe teveel Bizon is geworden is het gedaan met onze koe. Als al die stammen en lijnen van onze cultuurbijen, die in onze ecologie niet thuis horen de overhand zouden krijgen op onze Zwarte bij, ziet het er voor ons ecologisch systeem somber uit.
Maar ook hierbij een vraagteken: eens hadden wij hier een subtropisch klimaat; de electrapis regelde de plantensoorten en functioneerde uitstekend:
dat was 40 miljoen jaar geleden; er kwam een ander klimaat, er kwam een andere bij. De ijstijden verdreven alles en lange tijd was er niets anders dan ijs.
Sinds 8000 v.C. floreert hier de a.m.mellifera. Zouden wij in staat zijn zo in te grijpen, dat er straks een tutti-frutti aan bijen is, die zich niet meer kunnen verweren en van ellende te gronde gaan,
zonder dat er iets voor in de plaats komt, dat onafhankelijk van ons geklooi zich wel weer kan handhaven?
Mijn gevoel zegt mij: cultuurbijen weren is een illusie; laten wij ons ervoor inzetten, dat onze oorspronkelijke natuurbij zoveel mogelijk zichzelf kan blijven en kansen heeft zich niet te laten verdringen; wat dat betreft is in N.Amerika een situatie ontstaan, waarin imkerbedrijven met haar ligustica's en carnica's verder kunnen; in de wouden evenwel heerst de oorspronkelijk binnengebrachte mellifera; de bij voelt zich daar thuis.
hennie oes
'nieuwe' chromosomen door (met hun genen).