Een andere bijzonderheid van deze omgeving is te vinden in het kleine schorretje (kwelder) aan de voet van de kerncentrale. Dit is het leefgebied van de al redelijk bijzondere schorzijdebij (Colletes halophilus), maar ook het woongebied van zijn koekoeksbij, namelijk de schorviltbij (Epeolus tarsalis). Deze laatste schijnt ergens aan de Zwarte Zee nog rond te vliegen en komt verder alleen nog maar (in "redelijke aantallen") voor bij de Kaloot. Het is, kun je wel zeggen, misschien één van de zeldzaamste bijtjes van West-Europa.
Helaas is het al enkele jaren onrustig rond de toekomst van de Kalloot, omdat "men" er graag een containerterminal wil aanleggen. (http://www.dekaloot.nl/pages/openen.htm)
Gisteren was het na vele regenachtige dagen eindelijk eens echt droog en ook lekker warm en aangezien de zeeaster al een aantal daagjes bloeit, begon het bij mij te kriebelen. Ik heb maar een middagje vrij genomen en ben rechtstreeks doorgegaan naar de Kalloot. Hier werd ik bij aankomst door een kennis attent gemaakt op een tiental rondvliegende viltbijen. Uiteraard vlogen er ook volop zijdebijen (en honingbijen) op de zeeaster (en het zilveren fluitje, alsmede enkele bijenwolven). Het was een schitterend gezicht.
De schorviltbijen vlogen als echte koekoeksbijen '“ik vind dit tenminste typisch voor koekoeksbijen- langzaam en laag over de grond, op zoek naar nestjes van de schorzijdebij. Heel vaak verdwenen ze hierbij uit zicht, omdat de schorzijdebij bij voorkeur z'n nestjes maakt aan de voet van planten. Waarschijnlijk voorkomt dit het volstuiven van het nestgangetje en waarschijnlijk is het ook makkelijker om je hier te oriënteren, hoewel dit bijtje hiervoor perfect is aangepast middels markeringsklieren tussen haar buikplaatjes (sternieten).* Alle holtes werden door de viltbijen geïnspecteerd en als er een holte in gebruik was, dan kropen ze er in. Eén keer was ik getuige van een viltbijtje die bij een inbraakpoging een zijdebij aantrof. De viltbij moest het veld ruimen en ging vervolgens als een roofvogel op een sprietje naast de ingang zitten wachten:
Om te kijken hoe de viltbijen zich oriënteren, heb ik een sprietje gras, dat aan de voet van een (aktieve) nestholte lag, verplaatst. Het was leuk om te zien, dat de langs vliegende viltbijen zich nu ook gingen richten op dit sprietje, ondanks de afwezigheid van een holte in de directe omgeving.
M'n eerste pogingen om het één en ander (naar wens) op de aangewezen plek vast te leggen mislukte, omdat de viltbijen geen seconde stil zaten en alles zich heel vaak aan de voet van de (helm)planten afspeelde. Toen ik echter iets verderop ging kijken, trof ik hier een schitterend tafereeltje aan. Tussen de vele bezemkruiskruidplanten was het een gekrioel van schorzijdebijmannetjes, die zich massaal neerstorten op de uitkruipende vrouwtjes, in de hoop als eerste te kunnen paren. M'n oog viel op een parend stelletje, dat zich op de foto liet zetten:
Tussen de schorzijdebijen waren echter ook een twintigtal(?) rondvliegende viltbijen. Ik heb er nog niet eerder zoveel bij elkaar gezien en ook niet eerder van deze aantallen gehoord op deze locatie. M'n dag kon niet meer stuk en ik kan ze nu uit duizenden herkennen: de trage, enigszins
