Vallen met de neus in de honing

[Huib Koel]

"Zelf vinden de broers het eigenlijk wel veel weg hebben van een spannend jongensboek. Joost en Isidore Postmes (33 en 39) doken na het overlijden van hun vader, vorig jaar zomer, in de net op gang gekomen stroomversnelling rond diens vinding om wondzalf te ontwikkelen op basis van honing. Inmiddels heeft Joost zijn baan als journalist opgegeven en stopt Isidore over twee maanden met zijn parttime baan als tekendocent.", pagina 'Mensen' in Het Financieele Dagblad 4 juni 2003, door Matthijs Smits.


MAASTRICHT - Een foto op de schoorsteen van het statige pand dat van een verhoogd pleintje achter de Sint-Jan en de Sint-Servaes op het Vrijthof neerblikt, toont de man die het allemaal bedacht: Theo Postmes, biochemicus. Zo'n tien jaar geleden stuitte hij op literatuur over honing en de geneeskracht die daar al door de oude Egyptenaren aan toegekend werd. Postmes sr sloeg aan het experimenteren. In de maanden voor zijn dood in augustus 2002 kreeg hij nog juist mee hoe de door hem ontwikkelde wondzalf aan de vooravond van een doorbraak stond. Nu, ruim negen maanden later, leiden de zonen Joost en Isidore het bedrijf dat in de kortste keren in 'booming' omstandigheden is komen te verkeren.


'De naam Triticum van de onderneming heeft niets met honing te maken', vertelt Joost in de voorkamer van het het ouderlijk huis waar statige laat-negentiende-eeuwse lambriseringen het kantoor een monumentale sfeer verlenen. 'Onze vader had elke dag wel een miljonairsidee. Op een zeker moment heeft hij een koekje ontwikkeld op basis van honing en tarwezemelen om brandend maagzuur te bestrijden. Triticum is Latijn voor tarwe; zo is de naam van ons bedrijf ontstaan.'


Het afgelopen jaar, en vooral de laatste maanden, wordt de aandacht echter vooral opgeëist door de wondzalf op basis van honing die inmiddels onder de naam 'L-Mesitran' (in Nederland tijdelijk nog Mesitran zonder L) zijn weg in de gezondheidszorg vindt. 'Het is eigenlijk vreemd', vinden de zonen Postmes, 'dat het gebruik van honing als medicament duizenden jaren lang grotendeels weg is gebleven uit de reguliere geneeskunde. Toen onze vader de mogelijkheden ging bestuderen samen met een kennis bij het Brandwondencentrum in Beverwijk, waren de resultaten meteen verbluffend. De genezing blijkt niet alleen veel sneller te gaan, ook wordt er zo'n 40% minder littekenweefsel gevormd.'


Na die eerste ondervindingen, nu een jaar of acht geleden, raakte jongste zoon Joost erbij betrokken vanuit zijn juridische achtergrond. 'We moesten geheimhoudingsverklaringen verzinnen.' Postmes jr zat toen nog voluit in de journalistiek. 'Mijn grote droom was ooit om drummer te worden, maar om daarvan mijn beroep te maken zag ik uiteindelijk toch niet als een serieuze mogelijkheid.' In plaats daarvan kwam hij in de televisiejournalistiek terecht. Bij programma's zoals 'Het hart van Nederland' en zenders TV8, Omroep Limburg en RTL4. Met het verdwijnen van 'Vijf in het Land' besloot Joost begin dit jaar om zich per 1 maart helemaal op Triticum te gaan richten.


Oudere broer Isidore doet dat medio deze zomer bij het aflopen van dit schooljaar. Ook hij zag thuis uiteraard hoe vader doorlopend aan het ideeën ontwikkelen was, maar zelf zocht hij het meer in het kunstzinnige in combinatie met lesgeven. Al jaren is hij zowel tekenleraar als grafisch ontwerper. In die laatste hoedanigheid heeft hij zich voor de familieonderneming onder meer verdienstelijk gemaakt met het ontwerpen en bouwen van een website. 'En hij is veel nauwkeuriger met boekhouden', verklaart Joost een andere inbreng van zijn broer in Triticum.


De twee benadrukken dat farmaceutische bedrijven en de medische wereld destijds zeer sceptisch stonden tegenover de ideeën die door vader Postmes werden aangedragen. 'Die bleef in zijn studeerkamer echter onverdroten verder zoeken naar andere stoffen. Door samenwerking met verpleegkundigen in onder meer de thuiszorg kon worden aangetoond dat honing een heilzame werking had op bijvoorbe