Nu was meneer net bezig met wat onderhoudswerkzaamheden aan zijn huis, dus vandaar dat er een mooie steiger stond opgesteld. Ik klom naar boven...
En ik trof inderdaad in de schoorsteen een bijennest aan. De schoorsteen was afgedekt met een stoeptegel die los lag, dus dat was alvast geregeld. Aanvankelijk dacht ik dat die zwerm er net hing en dat het nest dus nog wel niet zo groot zou zijn. Daarin vergiste ik mij deerlijk.
Ik besloot bedrade raampjes mee te nemen. Het is namelijk heel makkelijk om natuurraat in een bedraad raampje te stoppen. Elastiekjes eromheen, klaar. Ik had mijn korfmes bij me om de raten mooi los te snijden. Ik had alles zorgvuldig gepland en uitgedokterd. Maar helaas. Het nest was veel en veel groter dan ik dacht. De ruimte onder de pijp was bovendien een stuk groter dan de doorgang en dus ik kon ik het nest alleen maar slopen, in de hoop dat de moer het zou overleven.
Graven met mijn hand in het nest om de stukken raat eruit te halen. En die hand ging dieper en dieper. Uiteindelijk verdween mijn hele arm in die schoorsteen. En let wel, met een korfmes in de hand! Dat nest zal dus ongeveer zo lang geweest zijn als het zichtbare deel van de schoorsteen!
En zo ziet dan de ravage eruit die je aanricht. Sorry collega's! Niks aan te doen! Maar het verhaal krijgt zeer waarschijnlijk een goede afloop! Lees verder.
Aan mijn lichaamstaal is duidelijk te zien dat mijn handen en polsen onder de honing zitten. Gelukkig stond er een emmertje water op het dak, waar de huiseigenaar een poetslap in had ronddrijven. Zo kon ik mij zo nu en dan een beetje opfrissen.
Deze foto's zijn gemaakt door Wietske, die ik gevraagd had mee te komen. Ik dacht, dat vindt ze vast leuk en dat vond ze ook wel, denk ik. Maar na een half uurtje geloofde ze het wel natuurlijk, dus ze besloot maar weer naar huis te gaan. Bovendien had ze tegen manlief gezegd dat ze om twaalf uur thuis zou zijn. Beneden aangekomen, maakte ze nog even gauw deze foto. Als je dit leest, bedankt voor de foto's Wietske!
Bij de sloop van het nest vielen er nog wat stukken naar beneden. Vervelend, want de volgende dag vertelden de bewoners mij dat er plas honing in de huiskamer lag. De schade viel gelukkig mee. Ze moeten over een week of zo het rooster voor het luchtgat maar weghalen, om zo bij die omlaag gevallen stukken raat te kunnen.
Toen ik dat hele nest gesloopt had, ben ik gauw naar de stal gefietst om een gebruikte korf te halen. Die besloot ik over de schoorsteenpijp heen te zetten, in de hoop dat de bijen erin zouden kruipen.
Op zondag had ik mijn hele auto vol zooi liggen. Ik had een plan bedacht. Ik zou een tienramer zonder bodem over de schoorsteenpijp heen zetten. De tienramer zou ik vullen met uitgebouwde ramen met veel voer erin. Meneer was onmiddellijk bereid om een paar steigerplanken te verzagen tot een vierkante huls, die wij muurvast schroefden, rondom de schoorsteen. Op die manier kon de tienramer mooi stabiel staan, bovenop de schoorsteenpijp. Alles lukte. Overigens waren de meeste bijen in de 24 uur daarvoor inderdaad mooi in de korf gekropen. Aan het gedrag van de bijen te oordelen was de moer aanwezig.
Die kast zo bovenop die schoorsteen is een beetje een idioot gezicht natuurlijk, maar ja. Over een week of zo haal ik de kast weg. Ik moet hem dan clandestien op de hei gaan plaatsen, want dat is de enige plek die ik nu kan bedenken die ver genoeg is. Mijn eigen standen zijn veel te dichtbij. De bewoner kon mij niet vertellen of die steiger er dan nog zou staan. Als dat niet zo is, dan wachten we maar even tot we wat anders hebben verzonnen.
Het nest was prachtig mooi. Mooie kaarsrechte eindeloos lange raten, vijf stuks, veel honing en poeslieve bijen. Ik weet niet wat de bewoner nou gezien heeft. Gaf dit nest een zwerm? Of was er sprake van een zwerm die een oud nest in gebruik nam? Ik heb geen idee. De bovenste raten waren niet van dit jaar, dat was duidelijk. Maar er zaten ook geen oude doppen in en nauwelijks darrenbroed, ook geen oude darrenraat. Ik kan alleen maar denken aan bijen met een flinke buckfast-inslag die drie weken geleden dit nest inpikten.
Ik hoop dat het mij lukt om dit volk te redden. Dat zou erg leuk zijn.
Ik neem mij voor om als de donder naar de kapper te gaan, maar dat terzijde.
Groet,
Bart
