Zit ik nog wat te neuzen op dat vreselijke internet.
Kom ik erachter dat die maiswortelboorder een quarantaineorganisme is.
WIl volgensmij zeggen dat ie officieel niet in Nederland voorkomt.
`Coaten we die zaadjes met gif om ongewenste beestjes te doden die er waarschijnlijk helemaal niet zijn om vervolgens met diezelfde actie waarschijnlijk wel nuttige beestjes te doden die we hebben en graag willen houden.'
Wat een land
Kans x effect?
ver te zoeken!
Nah,ik zal er wel weer naast zitten met m'n grote bek.
In Frankrijk is Gaucho ook in 1995 toegelaten. Die toelating is voor zonnebloemen in 1999 en voor mais in 2004 weer ingetrokken. Het is nog wel toegestaan op bijvoorbeeld tarwe; maar dan met een aantal geweldige veiligheidsvoorschriften, juist ter bescherming van bijen.
Inmiddels is ook voor een ander produkt deze zomer, cruiser, met een werkzame stof uit dezelfde familie, de toelating op koolzaad ingetrokken.
Ontwikkeling haver, rogge en maïs:
Eén van de meest opvallende veranderingen in het agrarische gebied in Nederland is de verandering in de verbouwde gewassen. In de eerste helft van de 20e eeuw namen rogge en haver een groot deel van het landbouwareaal in. Na 1960 nam dat aandeel sterk af en inmiddels zijn er nauwelijks haver- en roggepercelen meer over. Snijmaïs, dat wordt gebruikt als veevoer, is daarentegen vanaf 1970 sterk opgekomen.
Erg interessant grafiekje Hommel.
Jammer dat de interessantse data voorlopig nog ontbreekt,maar wel een mooi plaatje om eens goed over na te denken.
1 ding staat voor mij vast:"dit is het gevolg van machanisatie en veranderde bedrijfsvoering in de veeteelt."
Tegenwoordig voeren ze ook al mais aan de strontvergasser.
Haver en rogge groeiden op de magere en arme zandgronden en de toenmalige maisrassen waren niet geschikt voor ons kikkerlandje.
Toen er later in de 20e eeuw maisrassen beschikbaar kwamen voor onze breedtegraad bleek dat deze een zeer grote mestgift konden absorberen.
Wat een uitkomst om ons mega-mestoverschot van de intensieve veeteelt zomaar op het land te dumpen en weer te verwerken tot veevoer. Een ideale kringloop leek het wel, maar ....
Bijwerkingen en neveneffecten waren niet van de lucht. Door uitspoeling kwam er heel wat nitraat in de beken, sloten, vaarten en kanalen waardoor weer een explosie van waterpest en kroos kon ontstaan. En wat te denken van al die antibiotica die permanent door het veevoer gaan evenals zink- en koperadditieven bij onze lieve varkens.
Ja, en toen kwamen de neonicotoiden er ook nog bij. Het is niet voor niets dat al een aantal jaren de chemiereuzen de zaadveredelingsbedrijven opkopen, ze hebben dan gelijk de markt voor hun oorspronkelijke gifstoffen.
Tja, sommigen onder ons denken dat al er ze mais zien dat er weer een mooi stukje natuur ten velde staat.
Maar wij, bijenhouders weten inmiddels wel beter.
En dan gaat dit stukje alleen nog maar over mais.....
O Peatey schreef:
Wat een uitkomst om ons mega-mestoverschot van de intensieve veeteelt zomaar op het land te dumpen en weer te verwerken tot veevoer. Een ideale kringloop leek het wel, maar ....
r
Wat deed men voor die tijd met de mest
Over kringloop gesproken
Ik weet de tijd nog dat in iedere straat op de dorpen wel enkele mesthopen waren waar men de emmer ( want de toiletten waren toen ook hier gewoon op een emmer ) in de mestvaalt stopte . In de herfst deze op het land verspreide , en zeer smakelijke aardappelen op groeide , die men weer naar de stad verkocht .
Met gewone mest is niets mis mee, alleen de excessieve hoeveelheden drijfmest uit de varkensfokkerijen en melkstallen rezen op een gegeven moment de pan uit. Er werd niet voor niets over mestoverschotten gepraat.
Pieter