In principe zou de Dick Vunderinks aanmoediginsprijs weer in ere worden gesteld meende ik mij te herinneren, nadat deze een of twee jaar was opgeschort vanwege de Floriade.
Gerard en Jelte, jullie site bevat belangrijke educatieve informatie. Ook voor de grijze eminenties
onder de imkers is het herbouwde bijenpaviljoen een mooi reisdoel, bijvoorbeeld met de 'vrije reisdagkaartjes'.
Omdat ik jullie onderwerp niet van het overzicht wil 'drukken' heb ik een onderzoekje bedacht dat past
bij het doel waarvoor het Dick Vunderinkfonds is ingesteld.
De vraagstelling luidt :Hoe sterk is een bij en hoe zindelijk ?
Ik heb eergister een spitsmuis in een trapvalletje dood aangetroffen. Spitsmuizen staan er om bekend dat ze een
enorm hoge hartslag hebben en daardoor een erg korte levensduur. Bovendien zijn ze gauw gestresst. Je moet de
vallen meteen 's morgens zo vroeg mogelijk controleren om de muizen 1 km verder op, los te laten.
Dit moest ik even zeggen omdat ik de proef doe met het dode spitsmuisje. Ik heb het tegen de korfrand aangelegd van
mijn korfvolk opzij van de drukbelopen extra spleet tussen korf en stellingplank. Binnen een paar minuten begon één bij
aan de snuit te trekken. Ze kreeg het kopje in beweging. In haar eentje bleef die bij gedurende een half uur observatie-
tijd onvermoeid trekken. Wel vloog ze na elke minuut even weg alsof ze iets kon afvoeren (misschien een restje mondslijm).
Zo nu en dan kwam een tweede bij meehelpen. De muis weegt 4 gram. Na een uur was de muis haaks op de korf getrokken.
Na weer een paar uur lag ze 5 cm van de kastrand af en 180 graden gedraaid . Gisteravond lag ze nog eens 5 cm verder weg.
Ik moet nu stoppen. Voorlopige conclusie. Bijen zijn sterker dan we dachten en zelfs zindelijk op de 'vliegplank'. Wordt v.v.
Het onderzoekje heb ik zaterdagavond afgebroken toen de eerste doodgraver(kever) op het toneel verscheen.
aangetrokken door de geur van het kadavertje dat er, ondanks de hoge temperatuur, uiterlijk nog onbedorven uitzag.
Twee bijen deden nog steeds om de 5 minuten pogingen het lijkje te verslepen. Helaas lag het op de iets hellende
stellingplank ( 3 procentshelling in alle richtingen behalve richting korf). Ze kregen het dode spitsmuisje wel nog 100 graden in
zijwaartse richting gedraaid. Al met al een respectabele krachtproef.
Ook was opmerkelijk dat er eentje meestal aan de haren van het besmettelijk (?) object aan het pulken was en er
zich inworstelde zoals bijen dat in onze fleecejacks en haardos doen. Ze stak niet haar angel in de huid van de spitsmuis,
waarschijnlijk omdat er geen reactie van die kant kwam. Daar zou je uit kunnen leren dat je gewoon stokstijf
moet blijven staan als er een bij in je kraag zit. Je moet minstens 3 minuten geduld hebben, want dat is de tijd
dat de defensieve prikkels in de bij verzwakken tot nul. Dan nog even je inhouden omdat de bij haar antennes moet
poetsen. Is dat gebeurd dan verheft zich de bij en gaat even vóór en opzij en van achteren om je heen vliegen
om te bepalen of het gevaar voor het volk verdwenen is. Tevens moet ze zich oriënteren, hoe ze zich ten opzichte
van de kast bevindt. Al met al moet je je dus zo'n 5 minuten gedragen als een zoutpilaar of weidepaal.
Kun je dat geduld niet opbrengen, dan kun je proberen de bij weg te lokken door gauw een snoepje
uit je jaszak te pakken, er even aan te likken, zodat het nat wordt, en het dan bij de bij te houden.
Als ik in de bijen werk heb ik meestal een potje honing bij de hand om er gauw een vinger ondiep in te steken
en die de bij voor te houden alvorens ze gaat steken. Ik kan horen wanneer ze steekvaardig is. Dat bepaalt
hoe vlot, maar wel in slow motion, ik te werk moet gaan.
P.S. De laatste jaren hoef ik het potje honing nauwelijks meer aan te spreken zo weinig word ik als een bedreiger
ervaren. Ik begin zelfs de steken te missen sinds ik ergens gehoord of gelezen heb dat bijengif de Borelliabacterie
doodt, de verwekster van de tekenziekte. Wie heeft daarover informatie. Sorry dat ik een beetje 'van de hak op de tak' spring. Zj.