In het mulle duinzand vormden enkele hectaren Borago Officinalis een prachtige blauwe zee van drachtplanten die mij deden denken aan de Lavendelvelden bij het dorp Riez,( Plateau de Valensole) in Zuid Frankrijk. De grote planten , die wel een meter hoog opgegroeid waren vormen een prachtig drachtveld voor de verschillende bijenkasten die aan de rand waren opgesteld.
Baldi Dekker wist mij te vertellen dat de bijen op dit bijzondere drachtveld snel "versleten'. Oorzaken voor dit ongelukkig fenomeen worden gevormd door de harige, wat stekelige planten zelf en soms harde zeewind waar de bijen tegenop moeten zien te komen. De honing van de Borago officinalis moet ik nog proeven, maar volgens Baldi wordt een heldere vloeibare honing van de Borago (ook wel Komkommerkruid genoemd) geoogst. Bij de teelt van dit gewas gaat het om de zwarte zaden die stoffen bevatten waarmee de farmaceutische industrie van een Engels bedrijf, een geneesmiddel maakt. Mijn Franse informatiebronnen geven aan dat overvloedig gebruik van Borago-honing bij de mens vergiftigingsverschijnselen kan opleveren ( toxité du miel de monofase - alcaloides)
. Tevens meldt mijn Franse bron de afdrijvende werking van het plantengroen. De naam van deze uit Syrié afkomstige plant zou afgeleid zijn van het arabisch Abu raca--> la Pere de la sueur ( vader van het zweten). Hoe dan ook een uniek gezicht eens te zien hoe aan de Nederlandse kust de bijen over deze blauwe velden wild ronken. Leuk om eens te bekijken !
grapje