Hans, vandaag nog kom ik in een Duitse zaak die te vergelijken is met 'Binnentuin'
Bij 'Binnentuin' hadden ze Hondstand niet. Ik kon wel Ismene krijgen waarvan alleen
het eerste blad 15 cm lang was en pas in juni net zo'n bloem zou krijgen als
op de foto van Klaas, dus wit gemarmerd.
In Duitsland zal ik eerst de naam Erythronium laten vallen.
Waarschijnlijk krijg ik te horen: "In Deutsch bitte" Dan zeg ik flauw "Jawohl, mit Zahn"
100 % zeker dat ze zegt "Sie machen Spass gleich wie Rudi Carell".
Sie sind leider nicht der Erste der mit "canis-dentis' ,"also Hunds-Zahnlilie,
komisch sein woll"
Dus Hans, in Duitsland wordt Hondstong óók Hunds-Zahnlilie genoemd naast Hundszahn.
Het is de vorm van de knol die op een hondentand lijkt
en niet elke omgeslagen bloemdekslip, zoals ik eerder dacht.
Zahnlilie wil niet zeggen dat het een lelie is volgens de plantensystematiek,
maar wel volgens de habitus-overeenkomst ofwel de uiterlijke gelijkenis
en volgens de manier om planten een verzamelnaam te geven in de tijd
dat de floristiek nog in de kinderschoenen stond. Zo zijn met "roosjes op de heide"
geen rozen bedoeld maar bloemen van allerlei aard.
Zo is het ook met de "lelieën des velds". Zjef
Hundszahnlilie komt in het wild voor in de Franse en Zwitserse Alpen.
Het is oorspronkelijk afkomstig uit Siberië en de Pyreneeën.
Staat het liefst beschaduwd en op vochtige humeuze bodem en wat stenen om zich
heen om het grote verschil tussen dag- en nachttemperatuur af te zwakken.
Het is geen bolgewas maar knolgewas.
Het begrip Stinzenplant is nauw omschreven ? Mag ik van "Moderne Stinzenplant"spreken.
Heel veel mensen zijn gebiologeerd door exotische planten en kopen ze of nemen
ze mee van vakantie voor rond het huis(= stins)
In Erythronium zit erythros(is Grieks voor rood). Denk aan de rode bloed-cellen,
de erythro-cyten. Hans, bedankt voor jouw inspirerende reactie.
Tieme,nog bedankt voor jouw gebaar om me een plezier te doen met 'n Hunds-Zahnlilie.