Uit het lange schrijfsel - zou !Hans zeggen - van Bart,
citeer ik één zinsfragment , namelijk :
" de spijsvertering maakt geen onderscheid tussen suiker en suiker ".
Fout ! De ene suiker is de andere niet.
Er is saccharose(= biet-en rietssuiker)
fructose(= vruchtensuiker) en glucose( druivensuiker), enz.
Voor de monosacchariden fructose en glucose zijn geen
spijsverteringsenzymen nodig in de darmtractus.
Hun moleculen zijn zó klein, dat ze ogenblikkelijk het darmepitheel
en afdekweefsel van de haarvaatjes (= bloedcapillairen) passeren.
De diabeticus die een inspannende wandeling maakt en een hypo krijgt
ofwel een te lage bloedsuikerspiegel (=glucoseconcentratie),
redt zich met het slikken van één of meer glucosetabletten.
Een lepel honing zou óók kunnen, maar één of meer klontjes saccharose
is niet goed, want die moeten eerst verteerd worden tot
glucose en fructose, want huis-, tuin- en keukensuiker, dus saccharose,
is een verbinding van 2 moleculen die samen te groot zijn om
met sneltreinvaart de bloedbaan in te gaan.
Het verteren kost tijd. Bovendien werken de spijsverteringsklieren trager
op het moment dat je je erg inspant.
Dus, tussen bietsuiker en druivensuiker is groot verschil, niet zozeer
wat de naam betreft maar wel wat betreft de omgang van het
spijsverteringsstelsel ermee en
de opnamesnelheid in het bloedvatenstelsel.
Maarten en Alfa hebben gelijk.
Tegenover de consument moeten wij wat preciezer zijn.
"Ken jezelf" slaat niet alleen op het karakter, maar ook op de
biochemische fabriek, die het lichaam van vlees en bloed is.
Abejas-árbor
