een Imkervader

[labrador]

Naar aanleiding van een schrijfsel van Hans, waarin hij schreef aan een opnieuw vader geworden imker: “en dat je Sari mag leren kijken naar bijen. Zij is het die later dan zegt; "mijn vader had bijen"!”
Dat deed mij denken aan mijn eigen vader die GEEN bijen heeft gehad. Sterker nog, hij moet er niets van weten. “Beesten waar ik bang voor moet zijn, die hoef ik niet” is zijn stelling.
Toch jammer, omdat de bijen een geliefd onderwerp is om over te praten. Sterker nog; “waar het hart van vol is, stroomt de mond van over” zegt het spreekwoord wat in dit geval ook zeker op mij van toepassing is. Wat jammer als je dit niet met je vader kan delen.

Maar… wat is het dan mooi als je een “Imkervader” hebt.
Zo’n persoon die je alles wil leren en die naar je luistert en waar je vol enthousiasme je verhaal aan kwijt kunt.
Die je stukje bij beetje laat proeven van het leven, het bijenleven, het imkerbestaan, de natuur.
Die je enthousiast houdt door je schouderklopjes te geven
Die met je meegaat naar het fruit (en dus ook vroeg zijn bed uit moet!)
Die je gerust stelt als je denkt dat de bijen gaan zwermen
Die altijd de tijd neemt om mee te denken, mee te doen en mee te sjouwen
Die het van je pikt als je eigenwijs bent
Die gewoon geen antwoord geeft als je voor de 100ste keer aast op zijn mooie bevruchtingskastjes……
Die je trots maakt als hij je op de eerste plaatselijke vergadering voorstelt als “Dit is mijn zoon, mijn Imker-zoon” ….

Maar bovenal zo’n iemand waar je altijd op terug kunt vallen…

Zou zo’n imkervader wel weten hoezeer hij gewaardeerd wordt? Misschien moet ik hem dat toch eens gaan vertellen…….

[maartenkleijne]

Dat mooie gevoel mag ik uit de verte een beetje met je delen.

[Jozef Maier]

Dat mooie gevoel mag ik uit de verte een beetje met je delen.

Ik kan je als vader vertellen dat het goed doet een zoon te hebben die de hele imkerzaak vroeg of laat overneemt. Ik ben dus vader en imkervader tegelijk.

We brengen veel uren samen door en hebben steeds een onderwerp waar we kunnen over praten. Imen en honig. Samen overleggen, samen plannen

Bij verplaatsen van korven en honingafnemen kunnen we steeds het samen doen, dat maakt het werk lichter.

Het heeft de verhouding met mijn zoon, die al goed was, alleen verbeterd.
Jozef

[Piet Jager]

"Maar bovenal zo’n iemand waar je altijd op terug kunt vallen…"

Ik zocht je, maar heb mezelf gevonden.
Met lachen geef je geluk door aan een ander.
Een goed gesprek is beter dan een goed bed
Die een goed humeur bewaart, wordt veel last en zorg bespaard

!Piet

[Bart de Coo]

Lieve help jongens, dit is echt supervriendelijk allemaal. Je moet namelijk weten dat die 'opnieuw vader geworden imker' waar Hans van der Post het tegen had en die Labrador bedoelt, luistert naar de naam Bart de Coo. Die is toevalligerwijs op dit moment aan het woord. Om u te dienen.

Een paar reacties.

Als mijn drie weken oude dochtertje Sarie later zegt: 'Mijn vader had bijen!' dan zou dat inderdaad schitterend zijn. Ik hoop dat ze daar tegen die tijd verschrikkelijk trots op is, maar tegelijkertijd ben ik niet van plan om enige vorm van druk op mijn kinderen uit te oefenen om toch maar imker te worden. Zulk soort verwachtingen moet je proberen van je af te zetten, vind ik. Anders zou je jezelf en je kinderen teleur kunnen stellen.

Anderzijds is het wel zo, dat je ongewild toch mooie dingen meekrijgt van je ouders, zonder dat je nou gelijk hun obsessies hoeft te delen. Mijn vader is bijvoorbeeld een enorme fan van Tsjechische muziek in het algemeen en van Antonín Dvorák in het bijzonder. Ik heb mij door hem eindeloos laten meeslepen naar allerlei uitvoeringen van zijn werk. Ik zit vol met anekdotes uit zijn leven en ik ben inmiddels twee keer in Tsjechië geweest, waar ik uiteraard een keur aan 'bedevaartsoorden' bezocht heb. Ondertussen ben ik nooit Dvorák-fan geworden: daarvoor vind ik zijn muziek over het algemeen te nerveus. Maar toch heb ik er wel allerlei andere dingen aan overgehouden die ik koester als een kleinood: ik heb Praag gezien toen het nog uitgestorven was en ik ben door de muziekmanie van mijn vader mijn eigen weg gaan zoeken in de muziek en heb die weg ook gevonden: ik luister tegenwoordig erg graag naar 'oude muziek' zoals dat heet. Met dank aan mijn vader, alhoewel hij mij nooit die kant op gestuurd heeft.

Wat zouden mijn kinderen van mijn bijenobsessie meekrijgen als ze zelf besluiten een andere kant op te gaan? Alleen maar mooie dingen, denk ik. (Met een knipoog naar Astrid Schoots: misschien leren ze bijvoorbeeld ruiken! Met een knipoog naar Piet Jager: 'Ik zocht je, maar heb mezelf gevonden' Dat slaat inderdaad precies op het bovenstaande verhaal.)

Vervolgens schrijft Labrador: 'Wat is het dan mooi als je een imkervader hebt!' Er volgt daarna een lange lijst van kwaliteiten en eigenschappen van een goede imkervader. Ik hoop, Labrador, dat het voorbarige complimenten zijn, want als Sarie ooit het imkersvak van mij gaat leren, dan zal ik zéker zo'n vader zijn.

Labrador sluit af met: 'Zou zo’n imkervader wel weten hoezeer hij gewaardeerd wordt? Misschien moet ik hem dat toch eens gaan vertellen…….' Dat heb je dan bij dezen gedaan. Ik voeg er zonder een spoor van ironie aan toe: ik ben er een beetje door ontroerd. Zeer hartelijk dank.

Nou vooruit, nog een kleine anekdote ter afsluiting. Afgelopen winter waren al mijn bijen helaas de pijp uit. De bekende verdwijnziekte. Overigens was iedereen de sigaar bij ons op de stal. Toen ik thuis vertelde dat ik geen bijen meer had, begon het onderlipje van mijn vierjarige zoontje te trillen. Hij kon wel janken om zo veel onrecht. (Inmiddels zijn mijn kasten, raampjes en korven weer grondig schoongemaakt en bevolkt door mooie volkjes.) Sinds een paar maanden spaart hij dooie bijen in een lege eierdoos. Iedere dooie bij krijgt één 'eierhokje'. Zie je het voor je? Overigens zitten er ook wespen tussen. En dan zeg ik tegen hem dat het wespen zijn en geen bijen, maar daar trapt hij niet in: het zijn bijen. Wat zou zo'n mannetje in zijn latere leven meenemen van de dweperijen van zijn vader? Ik durf het niet te zeggen, maar het kan alleen maar goedaardig zijn...

Met een vriendelijke groet aan allen en met een nog vriendelijker groet aan Labrador en met gevoelens van stinkende jaloezie jegens Jozef Maier [;)], uw bijenvader,


Bart de Coo

[Jaap van Assenbergh]

Maar… wat is het dan mooi als je een “Imkervader” hebt.

Maar dat is niet altijd waar.
Ik ben Wilbert 4 jaar maar wel bijna 5


Mijn papa heeft ook bijen en hij heeft dit jaar een pak gekocht voor mij. Hij past precies. Een echt maatpak zal ik maar zeggen.
Nu kan ik mee naar de bijen en met mijn neus over het randje kijken als er tenminste geen twee honingkamers opstaan. Gelukkig is mijn vader niet zo'n beste imker en hebben de bijen aan één honing kamer meer dan genoeg.:D
Laatst moest mijn vader doppen breken en ik stond met de merkstift in de aanslag om indien mogelijk de jonge koningen die uitliepen direct met de stift door de raat heen te duwen zodat tie mooi geel werd. We hadden een paar kasten gedaan toen er ineens wat op mijn rug kietelde. Ik liet het merken even voor wat het was en rende naar de auto (Die mijn vader overigens veel te dicht bij de stal had geparkeerd) om daar mijn pak uit te trekken en dat kriebelding even te vertellen van wie dat mooie bijen pak was en dat tie er niet nog eens in mocht kruipen. Het gevolg kun je op de bovenstaande foto bewonderen. (Nee, normaal zie ik er heel anders uit) boven ieder oog een steek, één op mijn neus en een op het puntje van mijn tong toen ik die bij probeerde van mijn lip te tuffen, want een steek in je lip doet heel zeer volgens mijn vader.
De maandag er op had ik schoolreisje en toen ik terug kwam presteerde mijn vader het ook nog te vragen: "Wat heb je allemaal gezien vandaag?" Mooi niet veel dus!
Ook de jufrouw vroeg of ik ergens tegenaan was gelopen. "Ja, tegen een paar bijen" was mijn antwoord.
Na drie dagen werd ik weer normaal. Maar niet alles is meer zoals het was. Ik mag nu niet meer zovaak mee naar de bijen. Alleen als mijn vader even raampjes uit de stal gaat halen of in de bovenste bakken loopt te rommelen mag ik mee. Koninginnen merken in de onderbak is even verleden tijd denk ik. Best wel jammer want daar kon ik net zo goed bij komen.

Wilbert