Laatst als de Maart haar loop begon,
Toen scheen ‘ er vry een helle Zon,
Die schoot haar stralen op het kruyd,
En lokte vast de botten uyt;
Terstond zo werd men hier en daar
Een bloeisel of een bloem gewaar ;
Toch niet als in een klein getal,
En dat maar in een warrem dal.
Als ik hierover ging bezien,
Het woonhuys van ons kleine Bien,
Zo vond ik met een blyden geest,
Dat nu en dan een neerstig beest,
Kwam zwieren met een snellen vlucht,
Kwam vallen uyt een blauwe lucht,
Met was beladen aan de poot ,
Geschilderd met een geestig rood,
Met blauw of groen, of aardig geel,
Maar dezer was er niet te veel,
Van thien of twintig een, mischien
Heb ik aldus versiert gezien.
Als ik dit in den hellen dag,
Als ik dit voor myn oogen zag ,
Gevoeld’ ik dat myn stille Ziel,
Hier over in bedenken viel.
Myn hert ( zeid’ ik ) wat leer ik hier ?
Wat leer ik van dit vlytig dier .
’t En is noch maar een dag of twee,
’t Land was begraven in de snee,
Het ys lag midden in de sloot
En alle kruyden schenen dood ;
En ziet daar komt een schoonen dag,
Die geefd ons maar een zoeten lach,
En lokt een bloempje uyt den grond,
Dat gister noch bevroren stond;
En straks zo hebben onze Bien’,
Den aangenamen tyd gezien,
En vliegen in der haasten uyt,
En vallen op het jeugdig kruyd,
Of zweven staag door al het groen,
En konnen zo haar voordeel doen .
Uit J.Cats Hof Gedachten .
