Op deze gezellige avond wordt onderling in groepjes gesproken over "koetjes en kalfjes" en 1 van de mensen zegt tegen Henk: Zeg Henk, jij hebt bijen, nietwaar? En Henk moet dat enthousiast bekennen: Ik ben hobbie-imker. En ander roept: Heb jij bijen? Dat had mijn Gert ook toen hij nog niet invalide was. En zij doet haar verhaal:
Ergens in oktober 1996 kreeg haar man Gert (hij was toen 55 jaar) een hersen-infarct. Dat had tot gevolg dat hij midden in een mensenmassa op een veiling in elkaar zakt en het bewustzijn verliest. Hij wordt met grote spoed in Coma naar de Intensive Care gebracht van een ziekenhuis. Hij blijft meer dan drie maanden in coma. Hij is dan zeer ernstig ziek. Zo zeer zelfs, dat de behandelende doktoren aan zijn vrouw adviseren, om de apparatuur maar af te zetten: Gert werd kunstmatig in leven gehouden met be-ademings-apparatuur. Maar zij weigert dat steeds en op een dag komt Gert weer waarneembaar tot bewustzijn.
Het blijkt dat hij dan deerlijk gehavend uit zijn coma ontwaakt: Hij is totaal verlamd, hij kan alleen zijn hoofd nog bewegen. Al zijn ledematen liggen of hangen stuurloos aan zijn lichaam, hij is totaal hulpeloos. De eerste tijd kan hij nog niet zelfstandig ademen, maar na verloop van tijd leert hij dat ook weer. Hij moet ook weer opnieuw leren praten. De motoriek van zijn tong is grotendeels beschadigd en ook door de slangen en buizen van de beademingsapparatuur zijn zijn stembanden deerlijk beschadigd. Ook brengt dat een grote hinder te weeg door de grote slijmproduktie. Gert kan niet goed hoesten en stikt bijna in zijn slijm. Zijn longen nemen slechts 20 procent van de functie waarr, die ze voorheen hadden.
Gert moet voor een paar jaar naar "Het Dorp" bij Arnhem, om te revalideren. Hij krijgt daar spraakles, wat betekent dat hij weer kan spreken, zei het erg moeizaam en voor de toehoorders moeilijk verstaanbaar. Er wordt hem daar een ge-avanceerde electronische rolstoel aangemeten, die hij middels een hendel en zijn kin kan besturen. Met een andere hendel achter zijn hoofd kan hij nog andere functies in zijn rolstoel activeren. Zijn rolstoel heeft onder meer een radiozendertje die in contact staat met een computer die bij hem thuis is geinstalleerd. Daarmee kan hij de voordeur open en dichtdoen. De lampen aan en weer uit. De radio, de TV, zijn PC. Zijn Personal Computer is aangepast met een lichtgevoelig toetsenbord. Middels een klein lampje aan zijn bril kan hij de toetsen daarvan 1 voor 1 aanwijzen en op die manier toch de electronische snelweg op; Een brief schrijven, imeeltjes schrijven etc. Inmiddels heeft hij ook een zgn "Pausmobiel": zo'n hoge voor rolstoelers aanpaste auto. Zijn vrouw moet echter wel de auto besturen.
Toen Gert weer onder de mensen kon komen, na een lange periode van revalidatie, kwam hij dus tesamen met zijn vrouw op de zangvereniging. Voor de koorleden was het de eerste tijd beslist heel onwennig om de vroeger zo gezonde, boomlange en brede vent, daar zo hulpeloos in een rolstoel te zien zitten
