imkers van het forum/kennismaking! 2

[Frans vanTongeren]

In het Archief staat: imkers van het forum/kennismaking!
onder http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.a ... PIC_ID=513
Daar zal ik een vervolg op maken.
-
Vandaag kwam imker LEX VAN DER KRUK uit Biddinghuizen, naar Joppe zzoeven in zijn fantastische, gestroomlijnde, grijze Alfa Romeo. Daar heb ik nog eens goed naar gekeken.
Vervolgens dwaalden mijn ogen af naar de SPAARKAST die al klaar stond voor Lex.
Als ik een BIJ zou zijn, kroop ik in dIe Alfa Romeo en stuurde Lex in de Spaarkast naar huis.
Wij hebben thee gedronken in de erker en daarna hebben we het winkeltje en de bijenstal bekeken. Het begon wat te miezeren en de Joppe-lievertjes werden gedwongen naar huis terug te keren. Wij, imkers, werden beiden op een steek in het oor getracteerd. Hoe bestaat het..,gestoken op een zelfde plek!
Lex, een stevige vent die niet gauw omwaait, houdt echt van bijen. Hij wordt gefascineerd door hun leefwijze.
In Biddinghuizen heeft mijn bezoeker zijn volk staan op twee minuten afstand van zijn woning. Een gemeenschappelijke bijenstal is daar zijn onderkomen.
Hij sprak over zijn volk en hoopte dat er wat meer elân uit zou gaan komen. Wat meer vitaliteit zou hem welkom zijn.
Lex heeft nog wat spullen aangeschaft, maar voor die spaarkast hoefde hij geen euro te betalen.
De Biddinghuizer heeft mij nog een steek gegeven. Die violette gammazakken die ik aanbied om spullen in te doen..dàt zou eigenlijk niet mogen.
Fraaie, papieren, milieusparende zakken met sobere, natuurvriendelijke opdruk zouden het moeten zijn.
Van zoiets houd ik wel. Aan Lex kan men plezier beleven.
In een ontmoeting en ook ..van zijn berichten!

[Bidding]

Hoi Frans,

Gelijk een sprookje met een angel was mijn bezoek aan het schone Joppe.
Bij Deventer de asfaltvlakte van de snelweg verlatend kwam ik in een omgeving die echt prachtig was. Bossen met over de weg hangende bomen in een sluier van groene bladeren, villa's en landhuizen verscholen tussen deze bossen en gelegen aan mooie waterparijen en een dorpje bestaande uit een oud kerkje en enkele huizen.

Het adres waar ik moest zijn was niet zo gemakkelijk te vinden; de straat had ik zo te pakken maar waar is die nummer 10 ?.

Een klein zijpaadje ingereden en jawel hoor, ik kwam op een zonovergoten open blek in het bos aan waar enkele huizen bij elkaar stonden. De vrouw des huizes was in de tuin bezig en ik werd hartelijk ontvangen.
Na een lekker kopje thee en een goed gesprek was het tijd voor de rondleiding. Ik had stiekem mijn kap en een stel laarzen meegenomen omdat ik hoopte nog wat op te kunnen steken (overdrachtelijk en niet letterlijk!) van deze imker die onvermoeibaar zijn pennevruchten achterlaat op dit forum.

Na bezoek aan het toeristen- en imkerswinkeltje was het tijd voor de kasten en bijen zelf. En zeg nou zelf, op zo'n sprookjesdag is alles perfect, de bijen dus ook ................
Zonder kap gingen we de stand bekijken. Tijdens het bewonderen van een doorzichtige kast ( een openbaring voor mij om zo in het leven van de bijen te kunenn kijken) begon de zon te verdwijnen en ging het wat miezeren.
Dat had toch een waarschuwing moeten zijn! De wending in het sprookje is daar..... en ja hoor. Twee bijen hadden er schoon genoeg van en besloten in de aanval te gaan.
Ach de nek was niet interessant en die twee heren hadden ook niet veel haar om in te gaan zitten dus het gemakkelijste doel uitgezocht:
"Een oorlel, daar kunnen we direct terecht" dachten ze ... en jawel bzzzzzz .... in de aanval! ..... . "Au!" en "he, verdorie" toonde dat hun aanval succes gehad had.

Eenmaal binnen gezeten kwamen de twee imkers weer wat bij met allebei een rood, wat kloppend en heet oor.

Na een hartelijk afscheid vertrok ik weer richting de weidse vlakten van de polder. Thuis aangekomen viel het niemand op dat mijn ene oor al wat groter begon te worden dan de andere......................

Vanmorgen werd ik wakker en keek in de spiegel en jawel, wat zullen de leerlingen op school een lol hebben vandaag. Het kadootje van die stekende bij is een knalrode oorlel die al gegroeid is tot een omvang vele malen groter dan origineel!

Zowaar een sprookje met een angel!

Oh ja, ik zou het bezoek zo weer overdoen en als iemand in de omgeving van Joppe bent (tussen Deventer en Zutphen; je bent niet de enige die er een routekaart bij moet pakken:)) is het de moeite waard om even langs Frans te rijden voor een gezellig en hartverwarmend bezoek.

[Jelte Pieter Dijkstra]

Geachte forumers,

Heeft u wel eens aan bagpacken gedaan? En aan beebagpacken? Dat laatste zeer waarschijnlijk nog niet. Ik heb het wel gedaan en met de bijen van Hans van de Post.
'Je vertelt het niet. Dit mag niet op het forum, want dit is niet het goede voorbeeld.'

[Frans vanTongeren]

Op 24/06/2002 : 23:18:19 schreef MANNI WEERTMAN het volgende bericht:
-
EEN MORGEN OP BEZOEK BIJ FRANS VAN TONGEREN

Na voor af een telf. afspraak met Frans te hebben gemaakt zijn wij:Joop Fidder en ik beiden lid van de sub vereniging Heino van de VBBN naar het prachtige Joppe getogen.
Bij ontvangst met koffie en heerlijke koeken geserveerd door zijn vrouw en het bezichtigen van de bijenstal met o.a. kasten van "Gerrit" en een glazen kast waar je van alle kanten in kunt kijken hebben wij uitvoerig gesproken hoe Frans de varoamijt bestrijdt met mierenzuur met tevens een demonstratie van hoe hij het e.a.uitvoert.
Frans dank ook namens Joop voor de ontvangst en bedank je vrouw nog voor de koffie met koek

Manni Weertman

[Jelte Pieter Dijkstra]

Vanavond is de tweede forumer bij mij op bezoek geweest. (Daarbij opgeteld Romée van der Zee die ooit eens een bliksem bezoek aflegde). Maarten Kleijne is (net zoals ik) '˜hotel de botel' van zwarte bijen. Nou ja zwart-achtige bijen. En aangezien ik zwartachtige bijen in de aanbieding had, was een reisje naar Fryslân snel besloten.
Toen een '˜beam fan in kearel' op sandalen de drempel passeerde van huize Dijkstra hebben we fijn een bakje koffie gedronken. Tegelijkertijd converseerden we over bijen met als hoofdthema de varroaresistentie. (Maarten is een luisteraar, waar ik me met mijn verteldrang flink op kon uitleven).
Ik moet het afleggen tegen Maarten Kleijne, want Maarten is al vier jaar vrij van bestrijding. Ik hanteer daarentegen twee jaar geen vergiftigende middelen meer. Beide imkeren we nu met kleinere volken, maar'¦'¦'¦'¦gezondere volken! 'En de zwartachtige volken, die moeten maar redden met die varroa,'

[maartenkleijne]

Goed gezegd JP!
Het is bijzonder mooi om een imker als jou te ontmoeten in levende lijve.
Als je iemand kent van de verhalen plus foto blijft het beeld incompleet.
In het echt blijkt ie dan een echt levende, liefhebbende mens te zijn.
Over bijen kletsen kan natuurlijk n ooit genoeg gebeuren. En te zien hoe iemand vol liefde de bijen benadert en aanvat zonder handschoenen blijft inspirerend.
Ook je vader met zijn vader waarvan jij nog 'Pake's' bijenhoed hebt maakt een reisje naar Friesland de moeite waard.
Aan ons gepraat over bijen heb ik een paar natte vinger conclusies overgehouden:
-is al onze aandacht voor varroa bestrijding soms in strijd met de liefde voor en met de imme?? Vechten tegen lijkt soms te conflicteren met liefdevol zorgen voor. Praten met een imker die ook geen varroa bestrijdt is veel leuker dan (vorige week) met een groep imkers zijn die in deze tijd van het jaar hoofdzakelijk praten over bestrijdingsmethodes.
-gaan de Carnica's -juist omdat ze zo lief zijn- door hun vatbaarheid voor varroa op hun retour?
-gaan we -eerst met een klein groepje- uiteindelijk een promotie maken met varraoresistente zwarte bijen?
-veel volken overleven varroa prima zonder bestrijding, maar gaan we ze ook weer selecteren en opkweken tot maximale haalvolken?
Voor de rest heeft JP alles al verteld, dus...................

[Jelte Pieter Dijkstra]

Wat een leuk stukje Maarten.

Waar jouw verhaal met mijn 'ik en mij' artikeltje in verschilt is dat jij vooruit kijkt. Je neemt nieuwe tendensen waar, maar ja hoe kan dat ook anders als je trendwatcher van beroep bent.

Die natte vinger-conclusies, daar wil ik wel wat langer op doorgaan.

-is al onze aandacht voor varroa bestrijding soms in strijd met de liefde voor en met de imme?? Vechten tegen lijkt soms te conflicteren met liefdevol zorgen voor. Praten met een imker die ook geen varroa bestrijdt is veel leuker dan (vorige week) met een groep imkers zijn die in deze tijd van het jaar hoofdzakelijk praten over bestrijdingsmethodes.

Vleugelloze bijen is verschrikkelijk om te zien. Enige keren heb ik impulsief de biologische lavendelolie gebruikt. Ik kon het niet langer aanzien. Een imker moet -net zoals zijn bijen- ook in het proces groeien. Je moet het liefdevolle verzorgen opzij zetten en in de situatie berusten. Misschien ook zelfs wel wat verharden.
Om op die momenten medestanders aan te horen die een lichtpuntje aan het einde van de tunnel zien, werkt buitengewoon stimulerend. Ik heb ook die ervaring.

-gaan de Carnica's -juist omdat ze zo lief zijn- door hun vatbaarheid voor varroa op hun retour?

Wat mij betreft mag het. Eigenlijk zijn wij met zijn allen hartstikke gek. We hebben een prima eigen ras, dat altijd een zeer hoge vitalilteit bezat. Toch moesten (en moeten) we kost wat kost buitenlandse rassen invoeren ten koste van ons eigen ras. Wat bij die rassen opvalt dat het overgrote deel ook nog eens veel vatbaarder voor allerlei ziekten zijn.
Dit principe -het willen eten van buurman's gras, dat altijd groener is- geldt niet alleen voor de bijenhouderij. Je ziet het in vele landbouwkringen: In de paarden-, koeien-en geitenfokkerij. Maar ook bij de teelt van landbouwgewassen.
Een eigen waarneming is dat de zwarte bij tot nu lang nog niet zoveel schade laat zien (als je naar de volkssterkte en vleugelloze bijken kijkt) dan carnica en bepaalde buckfastlijnen.


-gaan we -eerst met een klein groepje- uiteindelijk een promotie maken met varraoresistente zwarte bijen?

Misschien is het een gouden slag met de zwarte bij verder te gaan wat betreft de varroaresistentie. Je ziet zulke soortgelijke ontwikkelingen vaker. Bij oude koeienrassen die weer in trek raken, omdat de huidige trends in het teken van duurzaamheid staan en topproductie niet langer de hoogste prioriteit heeft.
Als de zwarte bij inderdaad beter overweg kan gaan met varroa, zou er en extra dimensie aan dit ras wordn kunnen toegevoegd, zodat het weer populairder kan worden om ermee aan de slag te gaan.

-veel volken overleven varroa prima zonder bestrijding, maar gaan we ze ook weer selecteren en opkweken tot maximale haalvolken?

Bij de buckfastbij, waarmee ze ook al selecteren op varroaresistentie, gaat beide ontwikkelingen samen. Varroaresistentie mag niet (te erg ) ten koste gaan van honingproductie. Zelf denk ik dat dat bijna onmogelijk is, omdat een deel van de werksterbijen toch ten prooi valt aan de de varroa en dus niet meer inzetbaar is om nectar te puren.
Ik denk dat we in deze ontwikkeling ook niet terug moeten gaan naar het jaar nul. Een redelijke honingproductie is en blijft gewenst. Ook in de tijd waarbij topprodcutie een treedje lager is komen te staan en duurzaamheid de bovenste toon voert in de belangenstrijd.

Verder ga ik volgend jaar mij ook meer toeleggen op het inhangen van darrenkunstraat.Al twee lang jaar was ik dat van plan. Het is nog leuk om te noemen dat Maarten en ik beide een omgekeerde hypothese hierover wisten te vormen. Later meer hierover.
J.P.

[Frans vanTongeren]

FRITS DALM

Drie dagen lang heb ik wandeltochten gemaakt in Zuid-Limburg en de Belgische Voerstreek. '˜Mien wief' draaide volop mee, maar ikzelf had het moeilijk. Een krat met 40 kilo suiker had mijn rug geen goed gedaan en toen een omgekeerd blik verf gekeerd moest worden.., bleef het deksel aan de werkbank kleven en moest ik schielijk ingrijpen. Dat snelle handelen werd op mijn onderrug afgerekend.
Terugreizend naar Joppe gingen wij even langs bij FRITS DALM. Hij woont in beneden-Geulle, langs Maas en Julianakanaal. Hij woont er mooi. Een watermolen staat 150 meter verderop en hellingbossen met daslook en keverorchis maken er een wandeling plezierig.
Om vijf uur kwam Frits naar buiten; ons mobieltje had hem voorbereid!
Een pezige man, geen Bourgondiër lijkt me, getrouwd met een vrolijke vrouw.
Conny en Frits zijn echte dierenliefhebbers. Zeven bijenvolken, zes poezen, twee honden, twee geiten en een paard, momenteel uitbesteed aan hun dochter.., hebben zij onder hun hoede.
Maar .. Frits is van meer markten thuis.
Feilloos weet hij uit te leggen wat voor mij onbegrijpelijke termen zijn zoals lenswaters, slobtank en sludge; hij heeft jarenlang op zee gevaren als machinekamerdeskundige en praat boeiend over Arabische landen met havens.
Zijn inbreng op Zoemlijst en Forum getuigt van iemand met veel praktische kennis en ervaring, een B-opleiding zou ik zeggen.
De 'zorg voor bijen' neemt Frits op zich. Via zijn vrouw is hij er door in contact gebracht. Zij had, meen ik, een zwerm overgenomen van een vriendin. Bijensteken echter, doen Gonny geen goed.
Achter het huis van Frits (met een door hem aangebouwde serre) loopt een weiland af naar het water. Fruitbomen staan er en zijn geiten liepen met ons mee naar het eind, waar zeven volken staan. Frits wees mij erop dat een BK niet perfect op '˜n andere stond en daaruit blijkt zijn geneigdheid tot 100%.
De kasten staan omringd door een halve cirkel sporkehout en een boom met rode vruchtjes en glimmend blad als van een peer. In augustus zag de boom bruin van de bijen toen zij op de wit/rose/rode bloemen vlogen.
Het was er koud; een wat gure oostenwind deed ons gesprek niet opbloeien en we togen nog even naar de schuur waar zijn slinger te wachten stond op de oogst van 2003. (Een geit hapte onderweg nog schielijk een half takje bijenboom af in mijn hand.)
Conny liet me de kastanjebruine honing proeven en de smaak was vol, wat nootachtig en..fris.
Die pot kreeg ik mee op mijn verjaardag!
(maar dat heb ik ze niet gemeld)