Even een relativerende opmerking over de ziekte van Lyme. Begrijp me goed: eeen rode vlek of cirkel betekent echt we: meteen naar de dokter. Maar de huidige tekenangst is echt wel wat overdreven. Een deel van de teken draagt Lyme bacterien, dat is zo. Maar zelfs een besmetting met Lyme leidt meestal niet tot een echte ziekte.
Ik ben zelf in mijn jonge jaren -lang voor de uitvinding van 'Lyme'-ziekte- herhaaldelijk voorzien van een rode cirkel rond een tekenbeet, de eerste keer vrij heftig, latere keren steeds minder heftig. Ik ben er nooit ziek van geweest en altijd was het binnen een paar dagen over en uit. Dus: de normale gang van zaken is dat je besmet wordt met Lyme, je bouwt weerstand op en klaar is kees. Toch moet je er mee naar de dokter want je kunt net die zeldzame uitzondering zijn,. De artsen zijn er nu fanatiek op omdat ze het vele jaren hebben verwaarloosd in de wetenschap dat de kans op ellende heel klein is.
Nu ook extra aandacht omdta steeds meer stadsmensen met weinig weerstand tegen bacterien in het weekend teken oplopen en daar geen raad mee weten.
Trouwens: de tekenexplosie is te danken aan het herstel van de natuur: het grote aantal vossen en reeen -die de stadsmensen juist zo leuk vinden- zorgt ervoor dat de troetelnatuur iets minder aaibaar wordt, want zij verzorgen ook een hoge tekenstand, samen met de vele verwilderde katten.
paard bijt kast
- maartenkleijne
- Moderator
- Berichten: 3584
- Lid geworden op: di 21 nov 2000, 00:00
- Imker sinds: 1974
- Aantal volken: 3
- Bijenras(sen): bastaard
- Locatie: hilversum
- Contacteer:
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: paard bijt kast
Hallo Albert,
Een antwoord op je vraag:
Gedurende zijn leven van ongeveer 2 jaar ontwikkelt de schapenteek zich van larve tot nimf en tenslotte tot adult. In elk van deze drie ontwikkelingsstadia zoekt hij een gastheer om bloed uit te zuigen. De larve is dol op kleine dieren, zoals muizen, de nimf en adult bijten zich graag vast in grotere prooien zoals het hert of de mens. Vooral de nimfen (die het meest voorkomen in de periode mei tot juli) zijn gevaarlijk, omdat ze nauwelijks groter zijn dan een speldenknop en dus niet opgemerkt worden in het lichaam. Maar ze kunnen al wel van de eerste gastheer de gevreesde bacterie overnemen en weer doorgeven, die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Het volwassen vrouwtje komt met name in de periode juli tot oktober veel voor, maar kan door haar grootte gemakkelijk ontdekt en verwijderd worden. In alle gevallen is de beet van een schapenteek niet meer dan een steekje, dat nauwelijks gevoeld wordt.
-
Fr.: de nimf heeft zes pootjes en de adult(de volwassene) acht poten
Een antwoord op je vraag:
Gedurende zijn leven van ongeveer 2 jaar ontwikkelt de schapenteek zich van larve tot nimf en tenslotte tot adult. In elk van deze drie ontwikkelingsstadia zoekt hij een gastheer om bloed uit te zuigen. De larve is dol op kleine dieren, zoals muizen, de nimf en adult bijten zich graag vast in grotere prooien zoals het hert of de mens. Vooral de nimfen (die het meest voorkomen in de periode mei tot juli) zijn gevaarlijk, omdat ze nauwelijks groter zijn dan een speldenknop en dus niet opgemerkt worden in het lichaam. Maar ze kunnen al wel van de eerste gastheer de gevreesde bacterie overnemen en weer doorgeven, die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Het volwassen vrouwtje komt met name in de periode juli tot oktober veel voor, maar kan door haar grootte gemakkelijk ontdekt en verwijderd worden. In alle gevallen is de beet van een schapenteek niet meer dan een steekje, dat nauwelijks gevoeld wordt.
-
Fr.: de nimf heeft zes pootjes en de adult(de volwassene) acht poten
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: paard bijt kast
Hallo Maarten,
Voor jou ook een stukkie
(dan kun je je beweringen weer ietsjes bijstellen!
)
De bacterie
De werkelijke boosdoener is niet de teek zelf, maar de bacterie, die hij via zijn speeksel en darminhoud overbrengt van de ene op de volgende gastheer. Het betreft hier een dun spiraalvormig en beweeglijk organisme, dat in 1982 voor het eerst werd gekweekt en beschreven door W. Burgdorfer en sindsdien bekend staat als Borrelia Borgdorferi. In Nederland zijn naar schatting een op de vier volwassen schapenteken besmet met deze bacterie. Van de Borrelia Borgdorferi bestaan verschillende varianten, die in verschillende gebieden voorkomen en ook verschillende symptomen veroorzaken. Zo is de Amerikaanse variant anders dan de Europese.
De infectie
De besmetting hoeft niet vanzelfsprekend te leiden tot de ziekte van Lyme. In veel gevallen weet het lichaam zelf de boosaardige indringer onschadelijk te maken en zal het slachtoffer zelfs nooit weten, dat het gebeten en geïnfecteerd is geweest. Helaas bieden die antistoffen geen langdurige of levenslange bescherming; iedere beet vormt een nieuw risico. De eerste signalen, dat er wel degelijk iets mis is, verschijnen pas na een tot drie weken (en in slechts de helft van de ziektegevallen) in de vorm van een rode ringvormige huiduitslag rond de steekplek. Voor de meeste mensen is dit de reden voor een bezoek aan de dokter, die de uitslag lang niet altijd herkent als het eerste stadium van de ziekte van Lyme.
Voor jou ook een stukkie
(dan kun je je beweringen weer ietsjes bijstellen!

De bacterie
De werkelijke boosdoener is niet de teek zelf, maar de bacterie, die hij via zijn speeksel en darminhoud overbrengt van de ene op de volgende gastheer. Het betreft hier een dun spiraalvormig en beweeglijk organisme, dat in 1982 voor het eerst werd gekweekt en beschreven door W. Burgdorfer en sindsdien bekend staat als Borrelia Borgdorferi. In Nederland zijn naar schatting een op de vier volwassen schapenteken besmet met deze bacterie. Van de Borrelia Borgdorferi bestaan verschillende varianten, die in verschillende gebieden voorkomen en ook verschillende symptomen veroorzaken. Zo is de Amerikaanse variant anders dan de Europese.
De infectie
De besmetting hoeft niet vanzelfsprekend te leiden tot de ziekte van Lyme. In veel gevallen weet het lichaam zelf de boosaardige indringer onschadelijk te maken en zal het slachtoffer zelfs nooit weten, dat het gebeten en geïnfecteerd is geweest. Helaas bieden die antistoffen geen langdurige of levenslange bescherming; iedere beet vormt een nieuw risico. De eerste signalen, dat er wel degelijk iets mis is, verschijnen pas na een tot drie weken (en in slechts de helft van de ziektegevallen) in de vorm van een rode ringvormige huiduitslag rond de steekplek. Voor de meeste mensen is dit de reden voor een bezoek aan de dokter, die de uitslag lang niet altijd herkent als het eerste stadium van de ziekte van Lyme.
- wilde
- Berichten: 1641
- Lid geworden op: do 03 okt 2002, 23:16
- Imker sinds: 1980
- Aantal volken: 15
- Bijenras(sen): Bastaard
- Locatie: Koudekerke
- Contacteer:
Re: paard bijt kast
Frans, bedankt voor de informatie. Het toeval wil dat ik vanavond wat zat te zappen na de tennismisère en op TV België een lange documentaire zag over teken, hun levenswijze en de diverse ziekten, waaronder die van de borrelia bacterie.de nimf heeft zes pootjes en de adult(de volwassene) acht poten
Ze lieten prachtige plaatjes zien in veel close-ups. Die 6 poten vond ik zeer bijzonder, want dat wist ik niet en verwachtte ik niet van spinachtigen. In de documentaire werd verteld dat de larve 6 poten heeft en nimf en volwassen teek 8 poten. Je moet het nog maar eens nazien. Het blijft een fascinerend beestje. De ziekte van Lyme is de meest verspreide kwaal, maar er zijn nog een stuk of tien andere gerelateerde kwalen volgens die Belgische experts.
Ze vertelden ook dat er goede medicijen tegen Lyme zijn, dus moed houden.
Groetend, Albert
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: paard bijt kast
Nou ja.., goede medicijnen..!
Wat vind je hier van:
De kwaal
De ziekte van Lyme is vernoemd naar het kleine Amerikaanse plaatsje Lyme in Connecticut, waar in 1975 plotseling een groot aantal kinderen en volwassenen last kreeg van artritisachtige verschijnselen. Men kwam erachter, dat zij allen door een teek waren gebeten. Gewrichtsonsteking is overigens maar een van de symptomen, waarmee de ziekte van Lyme zich kenbaar maakt en het komt in Europa minder voor dan in Noord-Amerika. De kwaal doorloopt verschillende stadia. Het kan bij een oppervlakkige huidinfectie blijven, die met antibiotica goed te behandelen is, maar het kan ook veel erger worden. Dat kan wanneer Borrelia Borgdorferi de bloedbaan (soms na weken of maanden) binnendringt en aanvallen lanceert op het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart. Gevolgen kunnen zijn: hersenvliesontsteking, ontsteking van de hersenzenuw of ruggenmergzenuw, met als mogelijke symptomen: hevige koorts, hoofdpijn, dubbelzien, aangezichtsverlamming. Gewrichtsaandoeningen komen zoals gezegd minder voor in Europa dan in Noord-Amerika en kunnen in duur variëren van minder dan een dag tot enkele maanden. Ze manifesteren zich meestal enkele maanden na besmetting, maar kunnen ook nog na een jaar ontstaan. Ze gaan gepaard met heftige pijn in armen, benen of romp en gezwollen pijnlijke gewrichten. Hartaandoeningen zijn zeldzaam. Meest voorkomend is een stoornis in het geleidingssysteem tussen de boezems en de kamers van het hart. Daardoor kan een trage hartslag ontstaan met symptomen als duizeligheid en benauwdheid. Zonder behandeling kan de ziekte chronisch worden en in de ernstigste gevallen zelfs tot de dood leiden.
-
(De pootjes zal ik nog eens natellen.)
Wat vind je hier van:
De kwaal
De ziekte van Lyme is vernoemd naar het kleine Amerikaanse plaatsje Lyme in Connecticut, waar in 1975 plotseling een groot aantal kinderen en volwassenen last kreeg van artritisachtige verschijnselen. Men kwam erachter, dat zij allen door een teek waren gebeten. Gewrichtsonsteking is overigens maar een van de symptomen, waarmee de ziekte van Lyme zich kenbaar maakt en het komt in Europa minder voor dan in Noord-Amerika. De kwaal doorloopt verschillende stadia. Het kan bij een oppervlakkige huidinfectie blijven, die met antibiotica goed te behandelen is, maar het kan ook veel erger worden. Dat kan wanneer Borrelia Borgdorferi de bloedbaan (soms na weken of maanden) binnendringt en aanvallen lanceert op het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart. Gevolgen kunnen zijn: hersenvliesontsteking, ontsteking van de hersenzenuw of ruggenmergzenuw, met als mogelijke symptomen: hevige koorts, hoofdpijn, dubbelzien, aangezichtsverlamming. Gewrichtsaandoeningen komen zoals gezegd minder voor in Europa dan in Noord-Amerika en kunnen in duur variëren van minder dan een dag tot enkele maanden. Ze manifesteren zich meestal enkele maanden na besmetting, maar kunnen ook nog na een jaar ontstaan. Ze gaan gepaard met heftige pijn in armen, benen of romp en gezwollen pijnlijke gewrichten. Hartaandoeningen zijn zeldzaam. Meest voorkomend is een stoornis in het geleidingssysteem tussen de boezems en de kamers van het hart. Daardoor kan een trage hartslag ontstaan met symptomen als duizeligheid en benauwdheid. Zonder behandeling kan de ziekte chronisch worden en in de ernstigste gevallen zelfs tot de dood leiden.
-
(De pootjes zal ik nog eens natellen.)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: paard bijt kast
Dag Albert,
Je hebt gelijk. In de Gazet van Antwerpen stond o.a. het volgende:
Teken hebben drie gastheren nodig om uiteindelijk volwassen te worden. Een volwassen vrouwelijke teek zuigt bloed, laat zich op de grond vallen en legt honderden eitjes. Afhankelijk van de temperatuur en de luchtvochtigheid ontwikkelen uit die eieren zespotige larven. Deze larven klimmen via de grassprietjes omhoog in de hoop een gastheer (muizen, konijnen, vogels) te vinden. Wanneer ze volgezogen zijn, laten ze weer los en gaan in rustfase. Op de grond transformeren ze in achtpotige nymfen. Ook deze nymfen zoeken weer gastheren en zuigen bloed. In drie tot vijf maanden ontwikkelen zij zich tot volwassen, achtpotige teken. Het mannetje is klein (2,5 mm.), het vrouwtje is ongevoed 4 mm lang, maar volgezogen wel tot 12 mm lang.
Je hebt gelijk. In de Gazet van Antwerpen stond o.a. het volgende:
Teken hebben drie gastheren nodig om uiteindelijk volwassen te worden. Een volwassen vrouwelijke teek zuigt bloed, laat zich op de grond vallen en legt honderden eitjes. Afhankelijk van de temperatuur en de luchtvochtigheid ontwikkelen uit die eieren zespotige larven. Deze larven klimmen via de grassprietjes omhoog in de hoop een gastheer (muizen, konijnen, vogels) te vinden. Wanneer ze volgezogen zijn, laten ze weer los en gaan in rustfase. Op de grond transformeren ze in achtpotige nymfen. Ook deze nymfen zoeken weer gastheren en zuigen bloed. In drie tot vijf maanden ontwikkelen zij zich tot volwassen, achtpotige teken. Het mannetje is klein (2,5 mm.), het vrouwtje is ongevoed 4 mm lang, maar volgezogen wel tot 12 mm lang.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten