Dat klinkt interessant. Het eten even op een laag pitje gezet, de spullen gepakt en naar de strandovergang gereden. Zwermen scheppen doe ik graag. Het is iedere keer anders. Dit jaar waren het er erg veel en op zeer vindingrijke '˜hangplekken' ook. Zo had ik eerder al een conifeerzwerm die vrij raten aan het bouwen was.
Op het strand komen relatief veel zwermen voor. De meeste vertrekken ook weer spontaan. Ze komen dikwijls iets tegen de wind in en willen met mooi weer best wel een eindje vliegen. Ze gaan de duinen over en bemerken de watervlakte, waar geen eind aan lijkt te zijn. Dan '˜slaan ze terug' op het strand: op een strandhuisje, aan een parasol, een terrastafeltje. Deze had de rugzak van een toerist gekozen. De jonge man was met zijn hele hebben en houden naar het strand getogen en moest nog een slaapplaats voor de nacht zoeken. Ze komen 'op de bonne fooi' en vinden altijd wel wat. Dat doen er veel. De bijen gooiden roet in het eten of letterlijk: was in zijn rugzak. Ze hadden werkelijk al wat was afgezet aan de binnenkant. Ze zaten er dan ook al de hele middag.
Met de moed der wanhoop had hij een touw aan de rugzak geknoopt en deze een paar honderd meter over het strand gesleept. De bijen lieten zich echter niet van de wijs brengen. Het was in hun ogen een goede plek en ze bleven. Toen uiteindelijk bij de Beachclub de strandwacht gebeld of die een oplossing wist. Die lui hebben fantasie en relaties. Zo kwamen ze via een andere imker bij mij terecht.
Ik gebruik om zwermen te scheppen een zelf gemaakt kistje met los deksel, waarin gaas verwerkt zit. Het werkt zeer gemakkelijk, ook onder moeilijke omstandigheden als op een ladder, op een dak, etc.
Normaal draag ik een lange broek en een jack. Daarbij gebruik ik een losse imkerhoed met sluier.
Een ander vast attribuut is de nevelspuit en een bijenvegertje. Dat is het zo, soms nog handschoenen en laarzen. Op het strand is dat een wat mottige verschijning. Dat doe ik dus niet. In die gevallen krijgt een soort machogevoel de overhand. Ik ga dan opgewekt in korte broek, T-shirt en slippers op weg. Voor de zekerheid toch nog maar en kap meegenomen. Dat staat toch ook wel aardig, want ze willen immers een imker zien. Wat er met strandzwermen aan de hand is weet ik niet, maar het gaat altijd goed. Veel nauwelijks geklede toeschouwers dichtbij en als er al een steek valt krijg ik ze.
Deze zwerm zat dus in een rugzak, zo'n enorm joekel waar je het halve huishouden in kunt meenemen.
De arme Duitser had veel losse spullen er met wat kunst- en vliegwerk uitgehaald. De rest heb ik gedaan. Eerst dacht ik dat de zwerm al gevlogen was, want ik zag op de buitenkant van de rugzak een goede honderd bijen zitten, maar meer ook niet. Nou, de rest zat lekker een halve meter verderop in de tas.
Van scheppen komt dan niet veel. Dit was schudden. Ik heb de tas leeggeschud in mijn kistje en de hardnekkige blijvers met de veger tot de orde geroepen. Dat leek te lukken, maar de geur van de zwerm was kennelijk zo aan de tas gehecht dat ik er honderden terugkreeg. Na een tweede keer schudden (misschien was de moer de eerste keer niet meegekomen) heb ik de toerist met lege rugzak direct naar 100 meter verderop gestuurd. Toen ging het perfect. Ze liepen braaf mijn kistje in.
Ik had thuis nog een lege korf, bedoeld voor een bastaardvolk, en daar zitten ze nu in. Ik wachtte eigenlijk op een nazwerm van een andere korf. Die zal niet meer komen denk ik. De doppen waren alle uitgelopen. Ik heb bij regelmatig luisteren ook geen tuter gehoord. Dat komt in de loop van de zomer bij mij wel meer voor: een voorzwerm (de 2e dit jaar) en geen nazwermen