Het zou een wonder zijn als er een eenduidige verband was tussen het percentage pollen van welke plant dan ook en het aantal mg Pas in de honing. Als je de route volgt die nectar gaat van opname door de haalbij tot ingedikte honing, dan zie je dat toeval een rol speelt. (We hebben het dus niet over de haalbijen die pollen verzamelen).
Op de plant zelf kan het zijn dat er nauwelijks pollen waren (of juist heel veel) op het moment dat de nectar afgenomen werd. De bij kan verder een deel van de verzamelde nectar verbruiken, afhankelijk van weersomstandigheden en afstand van de voedselbron. Dit verandert verhouding pollen en nectar bij overgave aan de ontvangende werkster in de kast. Binnen de kast vinden eveneens handelingen plaats die de concentratie kunnen veranderen. De conclusie moet zijn dat het percentage pollen in de honing (!) een redelijke weergave is van de hoeveelheid nectar die van een bepaalde plant gewonnen is. Dat blijkt uit de cijfers in dit onderzoek.
Romée
Akkoord dat bijvoorbeeld hoge 'pollenconcentraties' gevonden op de plant nog geen garantie bieden voor hoge concentraties in de honing. Andersom zal dit (alhoewel minder voor de hand liggend) misschien ook opgaan.
Afgelopen maandag nam ik waar dat honingbijen geen stuifmeel op JKK verzamelen. Zie± http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.asp?TOPIC_ID=6397 Graag houd ik me aanbevolen voor waarnemingen die mijn waarneming bevestigen of liever nog die wel winning van stuifmeel aangegeven (Zie alvast A. koster drachtplanten lijst).
Het lijkt me dat wat JKK betreft er dus zeer lage hoeveeheden aan pollen in de honing terecht komen. Wat betreft dat percentage pollen in de honing redelijk de hoeveelheid nectar weergeeft die van een bepaalde plant gewonnen is, snap ik niet en lijkt me ook niet helemaal juist.
Ik vindt deze discussie uitermate interesant, maar wat ik mij afvroeg is het volgende.
Is er al geprobeerd om een 100 % bestuiving op jkk te realiseren in een gesloten kas?
Dit zou toch de uitkomst bieden, hoeveel PAs er maximaal in honing kan zitten aan jkk.
Onderzoek gevaarlijke stoffen in o.a. Jacobskruiskruid
07 augustus 2006 - nieuwsbericht
PA's (pyrrolizidine alkaloïden) zijn zeer giftig. Ze komen voor in wilde planten, waaronder Jacobskruiskruid. PA's zouden terecht kunnen komen in bijvoorbeeld melk en honing.
De directeur van het bureau Risicobeoordeling van de VWA heeft bij het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit een budget aangevraagd om te onderzoeken in hoeverre deze stoffen voorkomen in een aantal levensmiddelen en diervoeders. Met de resultaten van dit onderzoek kan VWA aangeven of en zo ja waar risico's voor kunnen komen.
Afgelopen weekend stond het bericht in diverse kranten -in de NRC zelfs opde voorpagina-, vandaag als volgt op NU.nl:
Waarschuwing voor Jacobskruiskruid en wilde planten
Uitgegeven: 7 augustus 2006 15:13
AMSTERDAM - De Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) waarschuwt voor het verwerken van wilde planten, zoals Jacobskruid, in het voedsel. Pyrrolizidine alkaloïden (PA), een mogelijk bestanddeel, komen voor in drie procent van in Nederland groeiende planten en zijn zeer giftig. PA's kunnen leverschade en kanker veroorzaken.
Jacobskruiskruid zou in Nederland vaker voorkomen dan voorheen. In het buitenland zijn PA's aangetroffen in melk en graan. In Nederland zijn de stoffen in ten minste één geval in honing gevonden.
De directeur van het bureau Risicobeoordeling van de VWA heeft het ministerie om 180 duizend euro om te onderzoeken in hoeverre deze stoffen voorkomen in honing, melk, melkproducten en diervoeders. Met de resultaten van dit onderzoek kan VWA aangeven of en hoe groot de risico's zijn.
Mijn conclusie is: ik geef het op, de natuurvernielers hebben gewonnen tot de jongeren die minder vernielzuchtig van aard zijn dan de oude garde 'natuurbeheerders' aan de macht komen. Ook wel weer een bevestiging van het principe dat officieel beleid veelal 15-20 jaar achter de feiten aanloopt: 20 jaar gelden was JKK nog in opkomst, nu is het op z'n retour, en er wordt beleid ontwikkeld over hoe 20 jaar geleden was.
Ik geef overigens de wetenschappers geen ongelijk dat ze de kans waarnemen wat onderzoekgeld los te peuteren.
Het valt telkens weer op, dat de berichtgeving vooruit loopt op de conclusies van een onderzoek, waarvoor de subsidie nog moet worden aangevraagd.
Ik zou een groot voorstander zijn van een neutraal, gedegen onderzoek; pas als de conlusies daarvan helder zijn en geen redelijke bestrijding meer behoeven, kan aan de consequenties (hoeveel kind, hoeveel badwater) gesleuteld worden.
Ik wil mij verre houden van het huidige gekrakeel, dat puur op kampvorming, emoties, vooroordelen, sterke verhalen "van horen zeggen" gebaseerd is.
oes
