Brabants Dagblad / soorten honing / toepassing

[Frans vanTongeren]

Artikel uit het BRABANTS DAGBLAD van 23-02-2002
-
HONING WERELDWIJDE SMAAKMAKER

Zaterdag 23 februari 2002 - Na de suiker volgt honing als een van de grootste zoetmakers van de wereld. Het is een natuurproduct waaraan de mens nauwelijks te pas komt. Honing wordt gemaakt door bijen van de nectar van bloemen die zij afzetten in de honingraten van bijenkorven. Honing bevat nauwelijks vitamines. Ze is energierijker dan suiker. Honing wordt in ons lichaam beter opgenomen dan suiker. Al sinds de oudheid worden aan honing tal van medicinale eigenschappen toegekend.
De naam honing kunnen we aanvullen met de naam van de bloemensoort die de nectar voor de honing leverde. Lavendel-, tijm-, klaver- en sinaasappelhoning zijn daarvan voorbeelden. Men neemt aan dat er in de hele wereld meer dan tweeduizend verschillende soorten honing worden gemaakt. Daarbij zijn heel bijzondere soorten die bij ons in Europa niet of nauwelijks bekend zijn. Een voorbeeld daarvan is de pohutakawa-honing uit Nieuw-Zeeland. De honing is niet alleen zoet. Ze kenmerkt zich ook door een vleugje zout in de smaak. De honing wordt in ons land bij hoge uitzondering verkocht. En dat laatste heeft te maken met de prijs die er voor betaald moet worden. Die is namelijk tien é twintig maal zo hoog als de prijs voor bloemenhoning.
Bloemenhoning is de meest verkochte honingsoort in ons land. Ze wordt gemaakt met de nectar van verschillende bloemensoorten en mede daardoor kunnen er verschillen in kleur en smaak zijn. Bloemenhoning smaakt goed op een sneetje witbrood en kan ook in de keuken worden verwerkt in tal van zoete en pittige sauzen, samengestelde boters, ijs en gebak. Hetzelfde geldt ook voor de meeste soorten klaverhoning die in ons land ook op een redelijke populariteit kunnen rekenen.
De heidehoning die in ons land wordt verkocht heeft een uitgesproken kruidige smaak. Ze is vrij dun en heeft doorgaans een vrij donkere kleur. Men gebruikt heidehoning onder andere voor het maken van het deeg van kruidkoeken en dergelijke.
Hoewel een groot deel van de honing die in ons land wordt aangeboden van elders (onder meer Duitsland) komt, geeft men nog altijd de voorkeur aan bloemen-, klaver- en heidehoning. Het zijn soorten die in ons land al eeuwenlang bekend zijn. Tot aan de Tweede Wereldoorlog kon ons land redelijk goed in de eigen behoefte aan honing voorzien. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde dat beeld en zijn we afhankelijk van het aanbod uit andere landen.
In de landen rond de Middellandse Zee onderscheidt men veel meer honingsoorten. Men kent er kruidige honingsoorten met de smaken van tijm, basilicum en rozemarijn.
De meest beroemde honing ter wereld komt uit Griekenland. Ze was al in de oudheid bekend en wordt dan ook herhaalde malen in de oude geschriften genoemd. Hemetus wordt ze genoemd.
Tot de meest bekende honingsoorten uit het mediterrane gebied behoren sinaasappel-, lindenbloesem-, dennenboom-, acacia- en zonnebloemhoning. Uit Australië komt eucalyptushoning.
Men onderscheidt er enkele honderden soorten die wat de smaken betreffen sterk uiteen lopen. Het zijn vrijwel allemaal honingsoorten die als tafelhoning (voor op de boterham) worden verkocht.
Honing in de keuken is een dankbaar product omdat het niet alleen zoet is maar ook een smaak heeft die suiker ontbeert. Honing kan aan tal van sauzen, ijs en gebak een bijzondere smaak verlenen. Een kleine hoeveelheid honing in een eenvoudige vinaigrettesaus (dressing) doet soms wonderen en past dan ook wonderwel in de trendy dressings en andere pittige sauzen waarin wij vandaag een bescheiden zoet accent wensen. Het mespuntje (poeder)suiker dat men tegenwoordig aan veel dressings toevoegt kan dan ook beter worden vervangen door een klein lepeltje of slechts enkele druppels vloeibare honing. Honing kan in tal van warme sauzen worden verwerkt. Dat kan problemen opleveren omdat bij verhitting de honing gemakkelijk kan karamelliseren. Bovendien verliest honing bij langdurige verhitting veel van haar oo