De bijenwolf laat zich met name aan het eind van de zomer zien op de zandgronden (heidegebieden, duingebieden), waar ze jagen op honingbijen. Ik zie ze in de heemtuin (vlakbij de duinen), waar ik werk, met name in de nazomer fourageren op de kruisdistel, maar ook wel op de wilde reseda. Meestal heb ik in de nazomer wel een klein veldje met bloeiende borage of phacelia, waarop ze op een mooie dag ook jagend te zien zijn. Het is altijd weer een boeiend gezicht - ik schreef hier in het verleden al eens over.
Het vrouwtje bijenwolf vliegt laag over de planten om dan als een waakbij (kop en romp opgericht) op een verhoogd plekje te gaan zitten. Ziet ze in haar blikveld iets bewegen, dan gaat ze met een recht lijf in pendelvlucht voor dit object hangen om vervolgens snel toe te schieten. Vaak vergist ze zich en pakt ze per ongeluk een hommel -deze zijn tenslotte ook gek op phacelia/borage- die ze bliksemsnel weer loslaat. (Ook hommels, die evengroot zijn als een honingbij moet ze niet.) Heeft ze echter een honingbij te pakken, dan steekt ze hem (haar) tussen romp en achterlijf om vervolgens snel te draaien naar buikzijde en waarschijnlijk nog enkele malen te steken. Vervolgens drukt ze haar monddelen tegen de moddelen van de bij en neemt zo nectar tot zich, die de bij uitspuugt. Hierna vliegt ze met de bij weg naar haar nest.
(Volgens de boekjes spuugt de honingbij z'n nectar uit, omdat de bijenwolf de honingbij platdrukt. Mijn ervaring is echter, dat een bij, die (zwaar) verdoofd/gedood wordt, zich meestal leegt.)
Het nest van de bijenwolf bestaat uit een gang van 20 cm tot 1 meter lengte met hieraan zo'n 5-10 broedcellen. Per broedcel brengt de bijenwolf enkele bijen aan (2-3 voor een mannelijke nakomeling, 3-6 voor een vrouwtje). Bron: gids van bijen, wespen en mieren.
Bijenwolf op kruisdistel.
Bijenwolf die een bij pakt met phacelia-stuifmeel.
Even de vingers er onder gehouden om het gebeuren duidelijker zichtbaar te maken - ze stoorde zich er niet aan.
Erik
