teken in hommelnest lyme-drager?

[Astrid Schoots]

Ik schreef laatst over dat akkerhommelnestje wat ik gered had: het gaat inmiddels heel leuk en voorspoedig ermee, het nest groeit gestaag. Ik kan het mooi volgen door een plexiglas dekseltje.
Zo is 't bijv. goed te zien, toen er nog te weinig hommels waren om het nest warm te houden, dat er toen een bruin dakje omheen werd gebouwd.
Nu er meer jonge werksters zijn, wordt dit weer afgebroken.

Nu mijn PRANGENDE vraag: het nest zit vol met gelige teken, klein, groot; het jongt voorspoedig.
Zijn dit ook mogelijke lyme-dragers?
Van de meer bruinige teken (op muizen, eekhoorntjes e.d) weet ik dat inmiddels meer dan een kwart met borelia besmet is, en ik ben als de dood dat ik weer lyme krijg.
Wie weet het?
Astrid

[wilde]

Het zijn geen teken, maar mijten. Die zijn bij hommels zeer algemeen en leven commensaal, dus eten mee, maar zuigen geen bloed.

[Astrid Schoots]

Dank je Albert, een hele opluchting.
Wel lastig om te onderscheiden: ze hebben allebei 8 poten, althans na de eerste vervelling
- hoe kan ik dan toch het onderscheid leren tussen een goedmoedig commensaaltje en een leven-ontwrichtend minimonstertje?
Astrid

[wilde]

Tekenvrouwtjes zijn te herkennen aan het scutum (donker schild achter de kop). Mijten hebben dat niet. Of bij mijten het gedrag commensaal of parasitair is hangt af van de soort mijt. Daar kan ik geen regel voor geven. Alle teken zijn parasitair. Kijk voor de beschrijving van de teek Ixodes ricinus op mijn site.

http://www.ahw.me/indexoverig.html#teek

[smile]

Dit vind ik zelf ook nog wel een duidelijke foto:

vlnr: larf, nimf, adult man, adult vrouwtje

Maar heel weinig larven zijn besmet <1% meen ik, na de eerste host is er grotere kans op besmetting.

[Astrid Schoots]

Smile zegt:
"Maar heel weinig nimfen zijn besmet <1% meen ik, na de eerste host is er grotere kans op besmetting."
... maar mijn lyme-infectie is wel overgebracht door larve, dus nog jonger dan een nimf!
(Ach, leuke uitverkoring om bij 1% te horen...)
Blijf alert dus, zie ook Bijenhouden augustus 2010 voor tekenartikel
Astrid

[smile]

Sorry, ik heb larf en nimf omgedraaid
Je behoort nu helaas niet meer tot de uitzonderingspositie!

[wilde]

... maar mijn lyme-infectie is wel overgebracht door zelfs een larve

Astrid, ik weet niet hoe zeker je daarvan bent, maar ik heb daarover toch wat twijfels. Als een larve een besmetting zou overbrengen op een ander zoogdier (in dit geval een mens) dan kan dat alleen na een eerdere gastheer te hebben gehad die besmet was. De larve die uit het ei komt is altijd onbesmet. Mensen worden in het merendeel van de gevallen geïnfecteerd door nimfen en niet door larven of imago's.
Een larve heeft maar weinig voedsel nodig om het tot de eerste diapauze uit te houden en daarna nimf te worden. Ze hebben veelal aan 1 gastheer genoeg. Daarom is het onwaarschijnlijk om door een tekenlarve te worden besmet, maar onmogelijk is het uiteraard niet. Een larve en een nimf verschillen ook in grootte niet veel zodat een vergissing vlug gemaakt is. Poten tellen is het enige dat zekerheid omtrent het stadium biedt, maar dat is bij die kleine beestjes al lastig: larve 6; nimf 8 poten. Onderstaande nimf (gezien vanaf de onderkant) is slechts 1,1 mm groot. Links zie je de van haakjes voorziene zuigsnuit, dan de 2 palpen en 8 poten. Een larve is nog wat kleiner, ongeveer 0,6 - 0,7 mm.

[Astrid Schoots]

Tja, Albert, ik ben doorgaans een nauwkeurige waarnemer, maar ik zal me dan wel vergist hebben: het diertje was ± 1mm.
Je redenatie is in ieder geval erg logisch.
(Hoe was dat spreekwoord ook alweer "of je nu door de kat of de hond gebeten wordt..")
Astrid

[smile]

De larve die uit het ei komt is altijd onbesmet.

Maar ook hier zijn dus uitzonderingen[1][2]

[1] Korenberg, E.I. 1994. Comparative ecology and epidemiology of Lyme disease and tick-borne encephalitis in the former Soviet Union. Parasitol. Today 10: 157–160.
[2] Leuba-Garcia, S., Kramer, M.D., Wallich, R. and Gern, L. 1994. Characterisation of Borrelia burgdorferi isolated from different organs of Ixodes rinicus; Zbl. Bakt. 289: 468–475.