Hoe kom ik over mijn angst heen?

[Pweppie]

Hoi daar , ik weet niet of het een standaart vraag is die jullie krijgen , maar hoe kom ik toch over die angst heen?
Als ik alleen al een wesp/bij of zelfs hommel (!!) zie dan sla ik op tilt.
Ik heb geen nare ervaringen met ze , alleen dat mensen in mijn omgeving gestoken werden , ben volgens mij zelf nog nooit gestoken.
Maar ik ben zo bang voor ze , en ik weet niet waarom

Wie kan mij hiermee helpen , ik zit er best mee eigenlijk , helemaal omdat het nu stikt van de wespen overal.
groetjes

[Wim Joosten]

Hallo Pweppie,
deze vraag is al eens eerder gesteld en kun je hier vinden: http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.asp?TOPIC_ID=3433

Pas geleden ontmoette ik iemand, die vroeger ook een zeer grote angst voor alle vliegende insecten. En wat hoorde ik tot mijn grote verbazing: zij is nu aan het imkeren.
Wellicht is dat een idee: misschien wil een imker je wel een keer meenemen naar zijn bijenstal. Bij voorkeur iemand met bijen met een zachtaardig karakter (Buckfast, Carnica). Je hijst je dan in een imkerpak en zo zou je langzaam kunnen ervaren dat bijen niet altijd of direct steken.
Hommels steken al helemaal niet snel. Je moet er al bovenop gaan staan voordat deze steken.
Wespen is een ander verhaal. Ook deze zullen je niet zomaar direct steken maar wespen zijn wat opdringeriger en kunnen dan erg vervelend worden. Ze gaan op je eten en drinken af. Of gaan op je huid zitten en als de wesp dan onder kleding bekneld raakt is de kans dat je door een wesp gestoken wordt groot.
Je zou je in ieder geval wel moeten afvragen waar je angst door gevoed wordt. Je bent nog nooit gestoken, zeg je. Kan het zijn dat je angst overgenomen hebt van een ander vanuit je omgeving?
Het is zeker belangrijk dat je ermee aan de slag gaat om voor jezelf de angst stapsgewijs minder te maken.
Stel op de schaal van 1 - 10:
1 = ik sla op tilt en ik moet niets van bijen, wespen en hommels hebben;
10 = ik durf met mijn blote handen in een bijenkast te komen, of een wesp over mijn hand te laten lopen.

Volgens mij ben je nu al op 2 want je hebt deze vraag op het forum gezet. Nu: wat kun je doen om op 3 te komen? (Een imker benaderen en meer te weten te komen over bijen; van grote afstand naar een bijenkast kijken?) Het gaat erom dat jezelf de keuzes maakt en stappen zet.
Succes met de strijd.


Met vriendelijke groet,
Wim

[jellehulzinga]

Als ik alleen al een wesp/bij of zelfs hommel (!!) zie dan sla ik op tilt.

Maar ik ben zo bang voor ze , en ik weet niet waarom

Wie kan mij hiermee helpen , ik zit er best mee eigenlijk , helemaal omdat het nu stikt van de wespen overal.

Dag Pweppie,
Alles met elkaar imker ik nu zo'n 7 jaar. Vorig jaar opnieuw begonnen na ongeveer 12/13 jaar niet.
Als kind (ben nu 58) zaten mijn broers me achterna met pluisjes in de hand, al zoemend. Ik "vloog dan de gordijnen in" van angst.
Weet niet waar die angst vandaan kwam maar dat is ook niet meer relevant denk ik. (tenzij ik een volledige "analyse" zou gaan doen. hahaha)
Ben ook nu nog steeds bang om gestoken te worden. Maar dat heeft mij rond 1985 er niet van weerhouden om bijen te gaan houden. Een kwestie van afwegen toen. Prachtige interessante dieren / angst.
Het gekriebel op mijn handen kon ik niet "verdragen" dus ben ik nagenoeg direct begonnen met handschoenen aan te doen. Eerst ondingen waarmee ik het hele bijenvolk in rep en roer bracht, nu flinterdunne en gevoerde handschoenen, waardoor ik over die kriebelangst heen ben. Toch word ik regelmatig gestoken. Een bijkomend positief effect van die handschoenen is, dat de angel niet blijft hangen tijdens het werken in een volk. Geen stresshormonen, dus bijen rustig, ik rustig, fantastische hobby.

Wat je in de loop der tijd leert is het kalme bedachtzame handelen en omgaan met insecten. Ook de angst wordt langzaamaan minder. Na een jaar of 4 imkeren toen, was het mij soms te veel moeite en te zweterig om die handschoenen te dragen. Als ik dan kleine ingrepen moest doen, deed ik dat soms al met blote handen.

Nu, zoveel jaren later, ben ik opnieuw weer net zo bang als toen in het begin. Dus over 3 jaar zal dat ook wel bijna verdwenen zijn.
Maar nog steeds "sla ik op tilt" (om in jouw termen te spreken) als ik een wesp hoor zoemen of op mijn lichaam zie gaan zitten.
Door die jaren van gewenning, kan ik mij nu dus wel beheersen om niet om me heen te gaan slaan. Dus wordt ik ook minder gestoken. Maar het zweet breekt mij soms nog steeds uit hoor.

Advies: Gewoon beginnen met imkeren. Je niets aantrekken van de "wijze" woorden van de anderen als zij het hebben over handschoenen dragen. Gewoon volop genieten van een wonderbaarlijke wereld die voor je open zal gaan. Waarschijnlijk zal over een jaar of vijf jouw angst dan ook wel goed te hanteren zijn.
Jelle
P.s,

De "gedragstherapie" die Wim Joosten voorsteld kan ik van harte ondersteunen. Voel ik me van huis uit analyticus, ook dit soort systematische aanpak van angsten levert vaak verrassende resultaten op. Ikzelf zit ongeveer in fase 5 of 6. Durf wel bij een bijenkast te gaan zitten en te genieten van het schouwspel (val soms zelfs in slaap, hahaha), maar durf dat zeker niet bij een wespennest. Daarvan weet ik dat ze mij waarschijnlijk even gaan "onderzoeken". Bijen doen dat bijna nooit.

[Pweppie]

Hoi , allereerst bedankt voor de uitgebreide antwoorden!
Heel fijn dat ik serieus genomen word en niet weer 1 van die bange mensen ben.

Ik ben idd nog nooit gestoken (iig niet iets wat me bij is blijven hangen) , wel door muggen maar dat is weer een ander verhaal
Ik heb op zomerkamp (aantal jaar terug) een heleboel mensen gestoken zien worden ja , misschien dat het daardoor is gekomen.
Het waren vooral kinderen , die schreeuwden het uit van de pijn.

Echt interesse in het imker ehm.. gebeuren (pardon) heb ik niet , tuurlijk is het een optie om eens in zon pak gehezen te worden , en te gaan kijken bij iemand , daar heb ik wel interesse in , maar om het zelf te doen , nee dat zou ik ECHT niet durven.

Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik niet raar om me heen ga staan meppen en slaan , daar raken de wespen alleen maar gestressed van en ik ook , aangezien ik niet meer weet welke kant die op is gegaan.
Kalm blijven gaat helaas niet , ik raak echt in paniek.
Ik loop/ren weg van de plek waar hij is en probeer ervoor te zorgen dat hij me niet volgt (mag ik in hij-term spreken trouwens?)

Mijn eigen hobby is fretten , zoals jullie misschien wel weten kunnen deze goed hard bijten.
Echter een bijtende fret pak ik zo vast (ook zonder handschoenen) maar voor een insectenbeet ben ik zo bang.

Ik woon trouwens in NB , en heb geen eigen vervoer (ja een scootertje ) is er hier in de buurt ook een imker waar ik evt een keer zou gaan kunnen kijken?
En word je door zon pak heen dan ook echt niet gestoken?

Ik weet trouwens ook dat een hommel niet/weinig steekt , maar nog ben ik er zo bang voor , ik denk dat het te maken heeft met het feit dat het toch altijd als enge beestjes beschouwd word en ik dit overgenomen heb.
Nog even p.s je , het zijn niet alleen de vliegende insecten waar ik zo bang voor ben.
Ik heb bij stichting reptielenvrienden gewerkt , en daar hadden ze krekels/moriowormen.
Ook die vond ik eng , na een tijdje de morio's te hebben gezien , durfde ik ze met de hand te pakken , dus ik hoop van harte dat dit hetzelfde effect heeft als met de morio's.
Nogmaals bedankt.

[Pweppie]

Sorry voor nog een reactie , maar wilde nog even melden dat ik ook piercings en tattoo's heb , en deze volgens mij veel meer zeer doen als een insectensteek , is dit wel normaal dan?
groetjes

[Pweppie]

Ik heb het topic gelezen , ik moet zeggen informatie opzoeken over bijen/wespen heb ik idd nog nooit gedaan , misschien moet ik daar maar eens mee beginnen.
Morgen ga ik een site opzoeken.

[jellehulzinga]

maar wilde nog even melden dat ik ook piercings en tattoo's heb , en deze volgens mij veel meer zeer doen als een insectensteek , is dit wel normaal dan?

Over pijn van een insectensteek kunnen de diverse mensen hier je heel wat vertellen. Soms heb je er van die "watjes" bij die heel stoer melden dat het hen niets uitmaakt. Soms ook volwassen mensen die je precies vertellen welke gradaties van pijn je kunt voelen bij een insectensteek.
Maar het lijkt mij onwaarschijnlijk dat je hier antwoorden vindt over pijn van tatoeage's en met name piercing's.
Zie je Pweppie, wij zijn bijna allemaal stokoud en dus zullen de meesten nog de ouderwetse gedachte hebben (denk ik), dat piercings een soort zelfverminking zijn waar je maar beter niet aan kunt beginnen. Maar misschien heb ik dat wel helemaal verkeerd gedacht.
Sterkte met je "insectenvrees".
Jelle

P.s,

Nee, je mag niet in termen van HIJ spreken. Het zijn allemaal dames die jij tegen komt.
En NB is wel heeeel groot als je een imker zoekt. Ze zult iets specifieker moeten zijn denk ik.

[Pweppie]

Hoi , ik wist niet dat hier alleen "oudere" mensen kwamen sorry , wou alleen weten of het normaal is dat ik niet bang ben voor iets wat dus best zeer doet , maar wel voor iets waarvan ik niet eens weet hoeveel pijn het wel/niet doet.

Ik woon in Helmond , is er toevallig iemand hier in de buurt die mij (een watje [;)]) zou willen helpen?
groetjes

[Pweppie]

Nee, je mag niet in termen van HIJ spreken. Het zijn allemaal dames die jij tegen komt.
En NB is wel heeeel groot als je een imker zoekt. Ze zult iets specifieker moeten zijn denk ik.[/green]

Pardon , zal voortaan zij zeggen.
Hoe weet je dat het allemaal vrouwtjes zijn?? Is dat normaal dat er geen heren zijn dan? (ja sorry weet niet hoe je dat noemt mannetje/vrouwtje).

[maartenkleijne]

Zelf heb ik ik mijn naaste omgeving twee ervaaringen met het overwinnen van insectenfobie.

1. Bijen
Een kind dat exteem bang was voor bijen werd gecoached om op veilige afstand -wel 10 meter van de kaast vandaan- naar de vliegende bijen te staan kijken. Volgende dag weer maar een half stapje dichterbij. En zo een paar weken lang elke dag dichterbij en het kind begon het leuk te vinden. Het 'leuk vinden' werd een tegenwicht tegen de angst.
Tenslotte wou het kind de bijen in de kast zien. Zegt de coach: 'ja maar, je bent er tioch bang voor'. Zegt het kind: 'ja maar, ik vind het leuk'.

2. Spinnen
Iemand met extreem spinnenfobie had met de moed der wanhoop een spin in een glazen potje gekregen en durfde de deksel echt niet meer los te maken. Veilig achter glas toch stiekum naar de spin kijken, hoe eng ie wriemelt en beweegt. Een paar dagen later was ie opeens dood: "nou, dat is toch wel zielig". Gauw een nieuwe spin gevangen, in hetzelfde potje gedaan, en een paar heel kleine gaatjes in de deksel gemaakt opdat ie niet weer opeens dood zou gaan. De volgende dag bedacht: "oei, hij heeft geen eten, dan gaat toch weer dood, zieeeelig!" Dus gauw een vlieg gevangen, de deksel op het kleinst mogelijke kiertje geopend, de vlieg naar binnen gefrommeld en gauw weer dicht. "Kijk nou, hij spint de vlieg langzaam in en eet 'm op, interessant eigenlijk wel". Tenslotte werd het zo interessant dat de spinnofoob ook spinnen in het wild ging bekijken, vliegen in webben gooien, etc.. Uiteindelijk was hij alle angst vergeten.